Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Ölüm vardır seni beni ayırmaz,
Orda dayın yoktur seni kayırmaz,
Neden dünya malı gözün doyurmaz,
Aklınca kendini aldatma ahmak.

Yüksek bakma insanları horlama,

Kaldık bizler azgın nesil gününe,
Edenin yaptığı kalır yanına,
Böyle geldik bu dünyanın sonuna,
Durmak bilmez bir acayip kul yaman.

Beni satar oldu en yakın dostum,

Dünya cennet dünya insanlar nankör,
Aptala söz anlatmak bir hayli çok zor,
Aç gözünü bir gerçek var gelde gör,
Bize bu nimeti verene şükür.

İncitme dokunma yeşeren güle,

Ata emaneti Cumhuriyeti,
Param parça bölen varsa milleti,
Defolsun def edin böyle illeti,
Ne güne ne hale düştük Türkiye.

Yok olmuş insanlık asılsız kaygı,
Bitmiştir büyüğe duyulan saygı,
Çileden çıkarır böyle bir duygu,
Ayak uyduruyor zamana evlat.

Kazanmadan baba hazırı yiyen,

Ağayım paşayım diye yerinme,
Üç günlük dünyada sahte görünme,
İyi düşün varlığınan arınma,
Ne yazık ki ölüm insan ayırmaz.

Türlü yalan yanlış dallara konma,

Güler oynar yer içerdik her sefer,
Çocukluğum senle geçti beraber,
Büyümüşsün her halde sen ne haber,
Anladımki seni adam değilsin.

Ne bu tavır böbürlenir durursun,

Senin olsun dünya sefan fantazin,
Buruk gönülleri insan hazin,
Gidersin son sürat durmuyor hızın,
Senin gibi dört ayak atlı görmedim.

Birileri ağlar içinden yanık,

Yaratılmak yaratmak Allahın işi,
Ölüm bir anlıktır olurmu yaşı,
Ne ise o olsun her şeyin başı,
Yoksa derde derman ölüm son çare.

Kimse istemez bu dünyada ölmeyi,

Her zaman bu dünya zalime cennet,
Mert dururken namerde edilmez minnet,
Asıl gerçek budur farz olan sünnet,
Yazık günah yazık diyen olmazki.

Kimse ortak olmaz benim acıma,