Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Üç kuruşu beş kuruşu kâr sayar,
Her işi tersine yokuşa dayar,
Unutur hatırı dostluktan cayar,
Son sözünü önce söyler adiler.

Kırk yıllık hatırı hürmeti unutu,

Görür kendisini yüksek yüceden,
Bir sorsan anlamaz gündüz geceden,
Haberi yok konuştuğu heceden,
Adam olmuş adam beğenmez uyuz.

Sende insansın günü gelir ölürsün,

Dalarım gaflete başımda duman,
Aşk girer kalbime dinlemez aman,
Gözlerim gözüne geldiği zaman,
Aklımı başımdan alır o güzel.

Ne bir hastalığa benzer ne bir yaraya,

Yalan makinesi yalan aleti,
Körde olsa keskin keser jileti,
Belli olur insanların laneti,
Yedisinden yetmişine inanmam.

Bilse nankör geçmesi zor srattan,

Yeterki o dost bana versin güveni,
Ne farkeder yağlısıyla yavanı,
Ben bilirim beni kalpten seveni,
Gerçek dosta can adarım ölürüm,
Elim kanda olsa yine gelirim.

Devirmi değişti nesilmi azgın,
Zalimler şımarık ehliler üzgün,
Yaralı ceylanın gözleri süzgün,
Nerde vicdan yokmu Allah korkusu.

Nasıl olurda evlat babayı tınlamaz,

Yokluk bizi koyar ateşe köze,
Zenginler fakiri getirir dize,
Avazım duyulmaz ne gerek söze,
Hiç kimse yüzüne bakmaz yoksulun.

Bu berbat düzeni böyle bilseydi,

Sen koru Allahım verneden zulüm,
Ömür üç günlüktür hayatta filim,
Kaçınılmaz herkese hak olan ölüm,
Günü gelir bir gün benide alır.

İstersen kendini kaldır vur taşa,

Sonumuz meçhuldur gideriz nere,
Yaşayan ölüye benziyor köre,
Parasız pulsuza derler beçare,
Örneği onlardan biride benim.

Dünyadan bir lezzet bir tat almayan,

Çayır Köyü'nde doğdu,
Şimdi kızılcınlı oldu,
Herhalde orda gömü buldu,
Kızılcınlı bizim Ali.

Allah akıl mantık versin,