Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Kalmaz dünya padişaha,kırala,
Vakti gelir ölüm haktır her kula,
Unutmuş gerçeği gözün kör ola,
Kalır sanma kime kalmış bu dünya.

Benim sözüm böbürlenen beyime,

Kuduz köpek salya saçar,
Yuva yıkar bela açar,
Sıkışınca korkar kaçar,
İki ayaklı kuduz köpek.

Senden ittir seni öven,

Asırlardan beri dön bak geriye,
Berbat düzen kurt dadanmış sürüye,
Madem öyle hayat nasıl yürüye,
Komşusu açken tok yatana laanet.

Aç karnına olmaz gönül eğlemek,

Yokluk bizi koyar ateşe köze,
Zenginler fakiri getirir dize,
Avazım duyulmaz ne gerek söze,
Hiç kimse yüzüne bakmaz yoksulun.

Bu berbat düzeni böyle bilseydi,

Yeterki o dost bana versin güveni,
Ne farkeder yağlısıyla yavanı,
Ben bilirim beni kalpten seveni,
Gerçek dosta can adarım ölürüm,
Elim kanda olsa yine gelirim.

Devirmi değişti nesilmi azgın,
Zalimler şımarık ehliler üzgün,
Yaralı ceylanın gözleri süzgün,
Nerde vicdan yokmu Allah korkusu.

Nasıl olurda evlat babayı tınlamaz,

Yalan makinesi yalan aleti,
Körde olsa keskin keser jileti,
Belli olur insanların laneti,
Yedisinden yetmişine inanmam.

Bilse nankör geçmesi zor srattan,

Gariban masumun elleri bağlı,
Her zaman zorbadır zorbanın oğlu,
Farketmez şehirli farketmez köylü,
Zorbalıkla işi zorbadır dişli.

Belli hayat okuluna gitmemiş,

Bu dünyaya geldim diye yerinme,
Dosta düşman sahte yüzlü görünme,
İnsanlık zor değil sakın erinme,
İnsan olmak bu kadarda zor değil.

Can vermezsin can alırsın boşuna,

Herkes gelip geçecektir oradan,
Ancak bunu bilen Yüce yaradan,
Bizler ise garip kuluz sıradan,
Her şey olur biter vakti gelince.

İlkbaharda bak şu göçmen kuşlara,