Veysel Sari Şiirleri - Şair Veysel Sari

Bir baba ağlarsa, yıkılır dağlar,
Gök kubbe çöker, yerle bir olur bağlar.
O ki, çınar ağacı, dimdik duran kaya,
Gözünden yaş aktı mı, kopar kıyamet haya.

Neden ağlar baba, neden düşer gözyaşı?

Diyorlar ki bana, aklını yitirdi,
Diyorlar ki bana, deliliğin pençesiydi.
Diyorlar ki bana, kafayı sıyırdı, gitti gitti,
Diyorlar ki bana, ruhu firar etti, kayboldu bitti

Söylenip duruyorlar, boş sözlerle,

Ne taht isterim, ne de yalan saraylar,
Ne de şöhretin o kör eden parıltısı.
Yüreğimde bir boşluk, bir dert oyalar,
Bu hayatta kalmadı hiç umut pırıltısı.

Yoruldum artık bu kahpe dünyadan,

Deliyim ben, zincirleri kırılmış bir ruhum,
Sınır tanımayan, uçsuz bucaksız bir coğrafyayım.
Aklın dar kalıplarına sığmayan, bir hür rüzgarım,
Estikçe savurur, yıkarım her an tüm duvarları.

Gözümde yangınlar, ruhumda fırtına kopar,

Ben ki dağların ardında kalmış bir bulut
Gözyaşlarımı sakladım senin için
Her sabah sofrana konan ekmeğin
Bereketine dokunamadan büyüdüm anne

Oysa ne çok emek verdin

Yine gece yarısı, yalnızlığın soğuk nefesi,
Saatler vuruyor, sensizliğin sessiz sesi.
Kaçıncı gecenin karanlığı bu, ayrılığın izi?
Kaç gün oldu, kalkamadım o mezar gibi yerden?

Gecenin zifiri karanlığında, yıldızlar kaybolmuş,

Neden bu kadar amansız, bu kadar zalimsin hayat?
Sustukça hep ezildim, kimseye hayır diyemedim.
İyiliğimin bedelini hep yalnızlıkla ödedim ben,
Değer verdikçe değersizleştiğimden yoruldum.

En kırılgan yerimden vurdular, hiç acımadan,

Sabahın ilk ışıkları camlara vuruyor,
Hafif bir telaşla sessizlik sona eriyor.
Beyaz önlükler giyiliyor, mesai şimdi başlıyor,
Umutla karışık bir kaygı her bir kalbi sarıyor.

Koridorlarda yorgun ayak sesleri yankılanıyor,

Ne zormuş meğer, saklamak içindeki yangını,
Gözlerin nemli, yüreğin kan ağlarken, susmak zorunlu.
Dışarıdan bakanlar, "ne kadar da kayıtsız" derler,
Bilmezler ki, evlat hasretiyle her gece ruhun nasıl kavrulur.

Gece gündüz didindim, sizler için harcadım ömrümü,

Bir ses sustu, bir yürek durdu derinden,
Barışın elçisi ayrıldı yurdundan.
Diyalog kurardı, severdi her candan,
Kardeşlik türküsü dökülürdü her yandan.

Türk ile Kürt'ü getirdi bir araya,