Vedat Koparan Şiirleri - Şair Vedat Koparan

Adımın anlamı yoktu anlamsızların yanında
Andı vuruluşumuz her vuruluşta çoğalmaya
Yaşamak isterken yaşayamadıklarımızda
Andı adım adının yanında unutulmazlığa

Adımız yazıldı isimsizler mezarlığının yanına

Ardımızda bıraktıklarımız gün olur dikilir
Taptaze bir fidan yeni günde boy verir
Sensiz aktım durdum deniz dipleridir yerim
En kuytulara girmedi giremedi hiç biri
Karanlıklar içinde bile seninle mavilerdeyim…

mevsimler değişir zaman akar gizimin ışığı
her yazı her şiir seni anlatır her şarkı seni söyler

bu gök bu deniz ne güzel mavi hiç yabancısı değiliz
onca çığlık duyulmaz mı neden bu denli ortalık sessiz

Üzülme yanma diyorsun ya
Senin için
Nasıl üzülmem nasıl yanmam
Hani ver güzel gözlerini gözlerime
Göreyim
Utangaç bir âşık gibi pencerenden

Ayışığı
Bir şarkı dinlerim
O an
Bir söz, müziğin nağmesi
Gözlerinin derin anlamında
Akşam olsun diye beklerim

“Şair yüreği
Ne ölümden korkmak ayıp
Nede ölümü düşünmek” der
Oysa ne ölümü düşündük
Ne ölümden korktuk
Geçtik acıları çeke çeke

Baş kaldıran dizeler dile geldi isimsizler adına..

Gün yorgun hüznünü toplarken kızıllığında
Dallar çıplak çiçekler boynu bükük
İsyan günleriydi aşk nice çekilen acılarda

Uzanıp dokunacak kadar ötemdesin
Ah le yar der duygular
Oysa biz geceyi nasılda güne erdirirdik
Serçe çırpınışlarında sokaklar
Sokaklar serin üşür, sokaklar gecenin koynunda
Ben sana dokunacakken dokunamam ellerim üşür

(karanlığı delen ışık alır beni benden
dalgın suya bakıp kapılır gider gözlerim
hayalinde hep seni özlerim)

avuçlarımda yangın doruk sevda
gözlerimizde derin mavi denizler

Rüzgarlı Gemi

Tanırmısın çervedeki yüzü
düşen yağmur tanelerinde

Bilmem sıçrattımı o hor geçen araç