Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

Parantez içine alabilsem seni, kollarımla;
Nokta nokta doldururdum iki parantez arasını
Dudaklarımla....

(2007)

...........Henüz öğrencilik yıllarımdayken tanışmıştım seninle. Önceleri, hep kuytu köşelerde, küçük kaçamaklar şeklinde başladı ilişkimiz.
Sen yanımda olduğun zamanlar, seninle beraber görünmekten âdeta gurur duyuyor ve arkadaşlarımın arasında daha saygın, daha olgun görüldüğümü sanıyordum.
Yaşım ilerledikçe, birlikteliğimizi gizlemek zorunluğu duymadan, daha rahat, daha sık beraber olmaya başladık. Artık, benim için, bir tutku olmuştun.
Dudaklarım sana değdikçe, tüm sıkıntılarımdan kurtuluyordum sanki. Sensiz duramıyor, sensiz olamıyordum. Soluklarımla ciğerlerime sinmiştin, damarlarımda dolaşıyordun sanki. Ve bu tutku, yıllar yılı hep böyle sürdü, gitti.
Derken, ben yaşlandığımı hissetmeye başladım, oysa sen halâ ilk tanıştığımız günlerdeki halindeydin.Bu durum, zoruma gitmeye başlamıştı. Beni sevenler, hep seni terk etmemi söylüyorlardı. Artık, dudaklarımın sana her değişi, yeni bir ısdırabın başlangıcı oluyordu benim için.
Birlikteliğimizin bitmesi gerektiğine, artık ben de inanıyordum. Ancak,

Gönüllerde taht kurmuş bir aşk ilâhesiydin;
O çılgın gururunla, kimseye yâr olmadın.
Notaya isyân edip coşan keman sesiydin,
Yıllar girdi araya, hâlâ unutulmadın...

'Şarkılar, seni söyler, dillerde nağme adın,

Ufkumda batan güneş, tazeledi o derdi,
Bir dertti sevdâsı ki, beni mecnûn ederdi.
Gelişi, vuslatımdı, şâhikasıydı ömrün,
Sonra dilhûn ederek bırakırdı, giderdi.

.........'Gittin, bu gidiş bence ölümden de beterdi,

Felek, özenmiş, öyle bir sûret vermiş sana;
Sevmemek günah olur, sevmek ise eceldir.
Selvi endam, bir taraftan süzülürken bir yana
Gözlerde nakşolan hep, ince, kıvrak bir beldir.
Yaşmağın kenarından bir göz süzüver bana;

Gönlümün baharında düşen ilk cemreydin sen,
Sevmek, kaderdi seni, gözlerin bahânedir.
Nice baharlar geçti, saçlara ak düşerken,
Can, sevdâ yangınında, cânan'sa bigânedir;

'Sormadın hâlimi hiç, kâlbimin esrarı nedir,

Bir efsun'du bağlayan bizi birbirimize,
Birgün bozulur sihir, biter bu sevdâ er geç.
'Yaşanmış bir masaldı' diyelim sevgimize,
Şimdi, karar zamânı, bu en zâlim dönemeç;

'Ben, gamlı hazan, sense bahar, dinle de vaz geç,

O güzel yüzünü seyre dalınca
Gözlerin, gözüme kaçmış güzelim
Hele bir de bakıp, bana gülünce
Gönlümde baharlar açmış güzelim.

Saçını omzuna döküp serince,

Sende ilkbahar başlar,
Bende hep karakışlar.
Sende; çiçekler,kuşlar,
Bende; dimdik yokuşlar...

O sigara yakışlar,

'Şimdi İstanbul'da olmak vardı'
Demişti koca Nâzım.
Yok be Nâzım! ...
Nene lâzım.
Şimdiki İstanbul'da olma,
Görme İstanbul'un şimdiki halini.