Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

SARHOŞ

Bir nigâhın değdi gönle, gönlümü bir hoş eyledi,
Nâr-ı sevdân düştü kalbe, bülbülü hâmuş eyledi.
Leblerinden mey-i lâli sundu da, hem, hiç bıkmadan
Kor dudaklar sâki oldu...Yâr, beni sarhoş eyledi...

'a GEL

Gel de bitir ayrılığın şu kahreden cefâsını,
Sürdürelim gel beraber, sevdâmızın sefâsını.
Okşamanla hayat bulan gönül nasıl bekliyor, bak,
O sımsıcak ellerinin sevgi dolu vefâsını...

SEVDİĞİM KADN-2


Lânetlenmiş toprağa, yağmur bile yağmazmış,
Sen, günahkâr gönlüme, yağan sevap gibisin.
Gökten melek inmezmiş, güneş gece doğmazmış;

BÖYLE GELDİ BU YILBAŞI
(4+4 hece vezniyle)


Amerika, bir engerek;
Hükümetler devirerek,

ŞARKISIZ PLÂKLAR


Gönül bağım hep 'sen' açtı, deremedim güllerini,
Koklamadan doya doya, mevsimler hep kışa döndü.
Ellerimi uzattım da, tutamadım ellerini,

Görmüşüm seni bir kez, çarem yok, esirinim,
Gözlerinin sihiri, gönlümü çaldı gitti,
Kaderimin en güzel rengidir seni sevmek,
Sevgi dolu ellerin, gönlümü aldı gitti...

Önce kızıl saçların, bütün ufkumu sardı,

GÜLÜ SEVMEK

Sen, goncalar donanmış bir gül fidanı, ceydâ,
Ben, o güllere âşık, mecnun bülbül-ü şeydâ...
Teninin gül kokusu, göz ferim, can suyumdur,
Firkat; ölüm fermânım, hasret; diyâr-ı beydâ...

SÂKİ

Ebrûli bir lâle gibi cemâlini teşhir edip
Teşrif edince o saki, meclisi lâlezâr eyler.
Mey sunarken, işvelerle, ehl-i aşkı teshîr edip,
İltifâta müteşekkir, mest eden bir nazâr eyler.

GÖNÜL HIRSIZI

Zülfü düşmüş göz üstüne, o ne davetkâr nigâhtır...
Gül dudaklar 'bûselik' de, tebessümü tam segâhtır.
Pek de mâsum değil gerçi, gönüller hırsızı sîmâ,
Gördüm ardında gizlenmiş, bekleşen bin bir günahtır....

Ben, Nedim'in İstanbul'una yetişemedim. Fakat,1950 lerde başlayıp 1960 larda yükselişe geçen 'İstanbul'u tahrip kampanyası'na kadar en az bir çeyrek yüzyıl, henüz yok edilememiş güzellikleriyle, Yahya Kemâl'in İstanbul'unu içime sindire sindire yaşadım.
Ömrümce İstanbul'da yaşamış olmak, İstanbul'u doya doya ve gönlümce
yaşamış olmak, hayatımın en uzun süren mutluluğu olmuştur. En az son 60 yıldır İstanbul kökenli, İstanbullu zevkine ve kültürüne vâkıf hiçbir Belediye
Başkanına sahip olamayan bu şehir, sevmesini bilen gönüller için halâ kutsal bir sevgili olarak kalabilmişse, bunun sırrı, kanımca Yüce Tanrı'nın da bu şehri çok sevmesi olmalıdır...