Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

Acısıyla, tatlısıyla bunca yıllık anılar,
Gelir bir bulut olur, çöker üstüme üstüme.
Bazen, bir de sigaramın dumanıyla birleşir,
Yoğunlaşır, ağırlaşır, gözlerime yaslanır,
Hattâ bazen iki damla yağmur bile düşürür,
Aldırmam da, hissederim, yanaklarım ıslanır...

Ah, şu sevmeye doymayan gönlüm,
Başıma yine ne işler açtı! ..
Tarçın tadında bir sevdâydı düştüğü;
Dilime hoş geldi de, genzime kaçtı...

AKŞAM

O ışık perdesini derleyip üzerinden,
Bir karaltı kapladı suları, taa derinden.
Akşam, yine içime yokluğun gibi çöktü,
Akşam, yine içime ılık damlalar döktü...

Dertler vardı yüreğimde;
Şeytan aldı götürdü,
Satamadı getirdi...

Bir de sevgi vardı yüreğimde;
Şeytan aldı götürdü,

Annelik, Tanrının sadece kadınlara verdiği kutsal bir görev ve bu görevin karşılığında lûtfettiği yüce bir pâyedir. Yüce Rabbimizden gayrı hiç kimseye
nasip olmayan almadan vermek, anneliğin en belirgin vasfıdır. Her ne kadar, babaların da evlât üzerindeki büyük hakkı ve özverisi tartışılamazsa da, anne elinin yumuşaklığı, anne kucağının sıcaklığı, anne sesinin verdiği huzur mutlaka bambaşkadır.
Tabii, bu sözlerimizde, özellikle anneliğin sonsuz sorumluluğunu ve özverisini müdrik olan anneleri kastediyor olsak da, her anne kutsaldır bence.
Peki, ya türlü nedenlerle anne olmak tadını tadamamış olan kadınlarımız?
Bunların içinde yaşamlarındaki türlü zevklerine ayak bağı olmasın diye annelikten kaçınan çok az ve çok zavallı bir kısmı hariç, bütün kadınlar, bence yaradılıştan, anneliğin Tanrı vergisi şefkat ve özveri duygularıyla donatılmış olup, onlar da, sadece sosyal açıdan nârin varlıklar olduklarından dolayı değil, örflerimiz açısından da her türlü saygıya lâyıktırlar.
Ben, bu anneler gününde, kendi insiyatifleri dışında annelik hazzını tadamamış kadınlarımızı da ayırmadan, Yüce Allahın annelik vasıflarıyla donattığı tüm kadınlarımızı kutlamak istiyorum.

Ayışığı, gecemavisi bir yol çizip önüme, alnıma yazmış adını;
Yüreğime mıh gibi saplanmış sevdânla çıkmışım bu yola.
Zorlanan soluklarımın isyanına aldırmadan,
Şeytanın, bileklerimi kanatan prangalarını sürükleyerek
Ve tükenen canıma, sana ulaşmak ümidimi ekleyerek
Yürüyorum üzerimde akbabalar, beynimde baykuşlar

Sabahları; 'günaydın''diyorlar bana,
Ben de 'günAyten' diyorum.
Kahvaltım;
İki dilim Ayten,bir kaşık 'Ayten balı'
Ve biraz da gözlerin...
Sonra, işe gidiyorum.

Eros'un okları kalbe değince
Gözler anlatırlar her şeyi önce,
Dökülür duygular hep ince ince.

Bülbül şakımasıdır önce kafeste,
Aşk,giderek coşar,öyle bir beste...

Gözlerin kamaştırıyor gözlerimi, dünyamı göremiyorum

İmbatlara savuruyorum gözlerini,
Bir yıldız yağmuru olup dökülüyorlar körfeze,
Körfez, gözlerin oluyor,
Ben, gözlerine bir kere daha sevdalanıyorum.

Gelişin bitirirdi zifiri karanlığımı,
Mavi bir ayışığıyla dolardın geceme.
Önce ellerin düşerdi avuçlarıma, öksedeki kumrular gibi,
Kaçmak istemez gibi, giderek teslim olup kaderine,
Kaygılı ve bilinçsizce çırpınırdı, fakat umutsuz ve çaresiz
Isınır, kızarır, kınalanırdı sanki avcumda elleriniz...