Ünal Beşkese Şiirleri - Şair Ünal Beşkese

Beynimi kemirirken çözümsüz bilmeceler
Nasıl geçecek bilmem o sabahsız geceler...
Dilimde kasvet dolu, darmadağın heceler.
..........Yokluğun bir çile ki, kolay kolay dolmuyor;
..........Olmuyor be güzelim, inan, sensiz olmuyor...

Dolanır üstümde kara bir bulut,
Hiç gülmez yüzüme, kurak mı kurak...
Ne bir damla sevgi, ne de bir umut,
Çiçekler kurudu, yüreğim çorak...

Ruhuma bitmeyen bir kasvet sindi

Gece, bir kanun taksimiyle girerken hicazkâra,
Ay ışığı, mavi mavi parlıyordu saçlarında.
İnce bir rüzgâr esiyordu eski bahçelerden, yasemin yasemin,
Ellerin üşüyordu belki, ürperiyordun
Ve boyasız dudakların giderek kızıllaşıyordu...

Dünyayı küçücük bir odadan gözlüyorum;
Odam, 'iğneli fıçı'...
Keder, neş'e, sevgi, kin...Hepsini özlüyorum;
Duygular, 'arap saçı'...

Beynimde helezôni vehimler kuruyorum,

Kızıl saçlarını rüzgâr savurmuş,
Çıplak omuzları güneş kavurmuş,
Gurubun renkleri, yüzüne vurmuş;
Seni seyretmeye bir ömür yetmez.

Küsüşün, mum gibi söndürür beni,

Akşamlar dertli dertli inerdi, derken
Gözüm arkada dönerdim Aksaray sokaklarından.
Kabataş'ta bir vapur dururdu,
Işıkları yanar, dururdu,
Üsküdar, bir uzak gelirdi bilsen...

Oğlum, ömrün boyu, sahteyi sevme,
Ham kalmış insana boynunu eğme.
Allah, doğru olandan yanadır, inan;
Geçici zevk için harama değme.

Yere düşenlere, bir de sen vurma.

Huşû içinde ürperdi sabah, bir ezan sesiyle
Sabâ makamındaki ilâhî bestesiyle...

Önce güneş kıyam etti dağların üzerinden,
Bir esintiyle rükua varırken gülistanda güller
Bülbüller zikrederek tesbihle Yaratanı

Sevdâ bir okyanus, attım kendimi,
Yüzme öğrenmeden derine daldım,
Rüzgâra bakmadan saf yelkenlimi,
Deryanın en hırçın yerine saldım.

Sevgiyi gönlümde dermeyi sevdim,

Seni seviyorum; çünki;
Sevmemem mümkün değil ki...

Seni sevmek, hem en büyük mutluluğum, gururum,
Hem en tükenmez derdim,
Bileklerimde zincir,