Ümit Turhan Şiirleri - Şair Ümit Turhan

Adı kara, bahtı kara memleket,
Gelişmekten bihabersin bak hâlâ.
Bi dağın var; meşhur bari bereket,
Oksijenin deposuymuş, ne âlâ.

Değişmemiş, delik deşik yolların,

Umudumun sığmadığı bu hücre,
Beş adımlık voltama da dar benim.
Titreyen şu ellerimde bu ince,
Tüyden kalem kağıdıma yâr benim.

Parmaklığın buzdan soğuk demiri,

Bir an tanıyamadım, kusura bakma.
Sosyeteler gibi gezmezdin çünkü.
Otur şöyle bir kahvemi iç derdim amma,
Kırk yıllık hatırı saymaz bu öykü.

Araban da kıyakmış, hayırlı olsun.

Kış diyorlar mevsim, üşüyeceksin,
İnanmam mevsimin vaktine falan,
Hânemi örtse kar, donsa dört duvar,
Baharın geldiğini senden bilirim.

Gelecek güzeldir unut diyorlar,

Sana yazıyorum sevgili, ben yine işte;
Yanımda olsan da okusan keşke,
Destanlar yazsam da başka bir aşka,
Hep başa dönüyorum sen diye diye.

Şarkımızı tekrar tekrar çaldırıp,

Sokaklar tenha, sokaklar ıssız,
Bir alacakaranlık ki ürperir insan.
Isırıyor insanı arsız bi rüzgar,
Biraz ısınır mıydım, kapına varsam ?

Şehrin cılız ışıkları belli belirsiz,

Penceremden içeri sızan rüzgârla,
Tenimde dolaşan sen miydin yoksa?

Sararmış bahçemde, güz iken daha,
Açan o papatya sen miydin yoksa?

Korkarmısın karanlıktan ? "Ben korkmam" dedi.
İçine gömdüğün sûretler burda.
Çığlığın duyulsa çoktan gelirdi..
"Bir sen varsın" dedi "bir de ben" burda.

Gözlerini aç artık, kıpırda biraz.

Güllerden mi ödünç aldın kokunu,
Bahar gibi tütüyorsun sevgilim.
Öldüm de farkına mı varmadım ?
Cennet gibi kokuyorsun sevgilim.

Kirpiklerin altında bir okyanus,

İmkânsız dedin ya giderken bana,
Düşlere hayallere sığdırdım seni.
Yutkunmadım, boğazımda bir yumruk gibi
İki damla gözyaşıma sığdırdım seni.

Seni söyler, seni anar her bir melodi;