Ümit Turhan Şiirleri - Şair Ümit Turhan

Yazacağım öfkemi yine kâğıda,
Yoksa dönüşecek derin ağıda.
Dinle hele, dinle şu sitemkârı da,
Birkaç satır daha kal be Pakize.

Titrek bir alevken, yangındım sana,

Bırak şu mutfağı, gel bizim köşke,
Sana olan aşkımız inan bambaşka.
Foyası döküldü, neylesin Meral,
Sıra sende yine, haydi Bay Kemal.

Bak, yenilirsek senden bilirim,

Yalnızlığı bize pay edip de vermişler,
"Neden?" diye soruyorsun Ahmedim.
Hatamız mı vardı bizim, ne yaptık diye
Dertlenip de yüreğini yoruyorsun Ahmedim.

Gidenler, kalanlardan fazla diyorsun;

Bembeyaz olmuş saçları,
Ülkem gibi yorgun üzgün..
Ülkem gibi çaresiz kalmış bakışları.
Yüzlerinden okursun iyice baksan,
Belli belirsiz pişmanlıkları.

Tatlı tatlı melteminle, esip bana ümit verme.
Giyinmişsin yeşilini, kandırırsın beni bahar.
Çiçek kokar dağlarında, bülbül öter bağlarında,
Bu son fasıl çağlarımda, âşık etme beni bahar.

Senin havan kandırdı da, rüyalara daldırdı hep.

Karıştırma haram ile helali,
Ticarette yapacağın kâr belli olsun.
Daldan dala konup da üzme el kızı,
Sevip de saracağın yâr belli olsun.

Seviyorsan bir dilberi, saklama ondan,

Neredeydin bunca zaman, ne oldu sana?
Uzak durma ne olur, gel sokul bana.
Anlardım bakınca gözünden ama,
Gözlerin bir başka bakar olmuşlar.

İlkbahar gibiydin, çiçek kokardın.

Renkler solar, yaprak dolar bahçeme;
Kasım'da yağmur var, Kasım'da hüzün.
Aldırır elime kalemi yine,
En dertli ayıdır fikrimce güzün.

Bir 'oh' çeker kaldırımlar, yükünü atmış;

Kar'a basmışlar, izinden gittim.
Vardığım yerde baykuş ötüyor.
Dürüstlük dediniz, ben ezber ettim,
Aslanların ininde çakal yatıyor.

Düz yollar da sapa yola karışmış,

İkna ettim sonunda bu yüreğimi,
Sildim kalbimdeki derin izini,
Bastırdım içimdeki bütün sesini,
Gözlerini hesaba katmadım oysa.

Görmeseydim bitmişti, bu saçma pembe dizi,