Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Hey sonsuzun yalnızlığında,
Salınan yaprak.
Düşmeyi bekliyorsun bir gezegene.
Sonunu bekliyorsun.
Bende sana benziyorum;
Sonumu bekliyorum.

Sokaklar boştu
Bir hayal ülkesiydi
Evleri çikolatadan koyu
Renklerindeki matlığı
Çicekleri saklıyor.
Her evin saçağından

Kendinden başka
Sığınılacak
Saçak var mı?
Taşa,toprağa
Suya sığın.
Sonsuz mavide

Derelerimizden çıkar elmas
Derilerimizden kara kan.
Kan kusan namlu
Seni tutan kim?
Hangi eller kesti
Ellerimi ayaklarımı

Uzaklardan Süzülene
Açıp kanatlarını;
Dünya üzerinden.
Süzülüp ulaşıyor bana;
Yalnızlığın.
Zifiri çığlıklarıyla;

Sözüm var;
Sana ey hayat!
Yalnız kıyılarından;
Dört nala geçeceğim,
Terkimde sevgilimle.
Daha derin kazacağım;

Hüzün;
Sana uzak olsun.
Her sohbette;
Umut dolu bir sözün olsun.
Yüzün güleç;
Başın dik olsun.

Suç düştü
Yamacımda gün
Üşüdü.
Ben Ağrıyım
Acılarım sağır
Umutlarım derin.

Paletler geçeli
Yüzümüzden
Tanımaz olduk
Birbirimizi.
Uzak iklimlerin
Masallarında

Dağlar ülkesinin
Heybetini sırtlamış
Dağı olmayan ülkeye
Taşınıyorsun
Türkü dostum
Uğurlar olsun.