Hüzünde eriyen neydi?
Mevsimlerin erişemediği,
Zamanın değiştiremediği.
Büyük aşkların kaşifi;
Kimdi?
Kaybolan bir güneşti;
Her yer sis;
Göremiyorsun önünü.
Yavaş yavaş;
Acı sızıyor içine.
Ve içinde büyüyen boşluk;
Anlamsız.
Zamanı hırçınlaştıran ne?
İnsan insan savuran
Emek emek sömüren
Sevgi sevgi çürüyen ne?
Bir sebebi var elbet.
Her savruluşun.
Hunhar hırpani hırçın ol,
Yarala yık devir.
Öyle savurki kalkamasın.
Seni arkandan yaralamasın.
Öyle sıkı olsunki çalıların,
Duserken icine o kirik dallar
Yirtilir yuregin yeniden kanar kanar
Icine yayilan bu zehir
Seni islah etmez
Hircinsindir herseye
Yirtilan bu duzenin kitabinda sana dusen
Havalar soğudu
Yapraklar düşerken
Doyamadan
Dalların sarısına
Rüzgarlar sardı
Dört bir yanımizı
Bir bilsen;
Kaç yol geçtim,
Ulaşmak için adına.
Göğün karanlık dehlizlerinde;
Kaç umut tükettim.
Şimdi sarıl bana.
Dudaklarının;
Serin kıyılarını sevdim.
Seninim ben;
Utangaçlığım kadar.
Kararsızlığım kadar;
Seninim.
Sayfalar bitiyor elimde
Ama bitmiyor sözcükler
Şimdi telsizlerde
Bir düşme vakası.
Kimbilir
Kim düşüyor yükseklerden
Buldum ölmez otunu.
Ama varamadım tadına.
Uçtu uzaklara;
Uyku kuşlarımın kanatlarında.
Kalbimin ıssızlığı kadar;
Karışıktı kafası.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!