Bir cicegin yasindaydi
Gozlerinde sarmasiklar
Ellerinde cinar yapraklari
Bir cicegin berrak ozundedeydi
Kopardiklari gun kokunden
Soylentiler uzadi
Iklimler coktan camura kardi
Bu guzel kasim topragini...
Ve hasadi yaklasti umudun
Uzun nadaslardan sonra
Gecenin içinde
Sen uzak iklimerde
Yağmurlar altında,
Soluyorsun şimdi
O kara göğün
Nemli buğusunu.
Bir adam ki;
Bir yerden bir yere,
Durmadan gidiyor.
Ardında ne çamaşır;
Ne bulaşık bırakıyor.
Dertleri onun;
Geçiyordu,
Yılların tarlasından.
Uzak doruklarına;
Takıp bulutları.
Bakıyordu ufuklara;
Yalnız yalağız.
Çocuk gibi olmalı.
Mesela;
Yaptığın resimde,
İki güneş.
Yahut şiirinde;
Yersiz gülümsemeler,
Bu nacar kalmis cocuk
Bu sunturlu yerde yasar
Saclarini karayeller oksar
Karadenizin bu hircin kiyisinda...
Bu yanik tenli cocuk
Madenlerden;
Çıglıklar yükseliyor.
Sene bilmem kaç
Bilmemki kaç yüz insan
Sıkışmış hala çıkmaya
Çabalayan ellerle uğrasta
Bir gün gelecekki
Sevdamızla tutuşacak
Baştan başa bütün dünya...
Çiçeğe duracaklar
Beyin bozkırlarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!