Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Ayniligin yalniz sesi
Yada sessizligin ayniliginin
Aynalari bugulatan nefesi
Peki hangisi
Uslatan seni.
Benim adim yok

Kokular sürün;
Öyle gel.
Sessizce;
Ayı ürkütmeden.
Ve kaçırmadan,
Serçeleri.

Ayyas sessizliginde ucurur kuslarini
Sokaklar bosken cikar
Ayazken koridorlari
Sehir evinin sokaklarinda
Sarabina takar guluslerini
Onun iklimi hep bahardir

Devlerin aynasinda gezen bocek
Kirilgan bir anten kirilganligi kadarken
Senin yalaguz omrun
Isin ne aynalarla
Hayatin kirintilarini toplayip
Salyalarinla yogur ve sakla

Sogutlerin golgesi
Usumus yalnizliktan.
Yapraklarinin ruzgarlarla hisirdamasiyla
Avunur olmus simdilerde.
Takmis bakislarini uzaklara
Batan gunesin ardindan.

Yirtilmisti gogun yuzu
Saganaklardan sagilan sendin
Ey gullerin ozu
Baharin yuzu Baran...
29/11/08

Uykular derin
Gülüşler yeşil
Günler uzun artık.
Bahar geldi
Dağsız ve denizsiz.
Yarımca bir ay

Baba saclarinin akindan hayat akar
Bir donumdurki doner yureginden
Bu kalles hayatin artelerine
Delikanli bir sesle titretir sesin korkunun icini...

Sicacik bir gulus tutusur yuzunde

Azminde;
Boğulsun zaman.
Haydi asıl küreklere.
Ulaşalım zamanların,
En güzeline.

Aralandi pencere
Kus uctu
Kanatlarinda uguldadi
Apak gun...
29.11.08