Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Umutla aşdı
Ona giden yokuşları.
Nefes nefese zamanda
Umarsız bir insandı.
Öyle boş boş bakardı
Ağlayan gözlerinde

Soluk bir bahar sabahı
Uyandı.
Ellerinde
Uyuşup kalmış iki göz.
Ovuşa ovuşa
Kıpkızıl iki güneşe dönmüşdü.

Uyandık
Gün berrak
Ve çiğ damlalarının
Serinliği altında
Yüreğimiz ferahtı.
Unutmuştuk

Uyumak;
Yokluğunda.
Binlerce kez dalıp dalıp;
Uyanmak
Senin kollarında uyumak;
Uyanmamak.

İşte akşam oldu gene
Eve dönüyorsunuz
Telaşlısınız...
Ekmek aldınız mı?
Bu akşam
Ne pişecek ocak ta?

Unuttum adını,
Yıllara tutundum;
Sana vuruldum,
Ey dalgasında boğulduğum.

Uzaklardan sesleniyorum sana.

Unut
Gümrükleri;
Sınırların sonunda ki;
Telden direkleri.
Unut;
Ey sevgili!

Yamaçlarda dolanıyor gözlerim.
Unutulmuş bir dalını arıyorum,
Ağaran teninde;
Kendimi arıyorum.

Sanki birazdan sökecek,

Düşünüyorken yalın bir biçimde
Biçimin içindeki
Yalın ayaklarını gördü
Dayanamadı koştu betimin içine
Betimin usturuplu sınırlarında
Boğulan benini sırtladı

Dere akıyordu
Bir gece
Sessizce sokuldum
Kıyıcığına.
Dinledim
Geceye akan sesini.