Baktıkça güneşe
Gözlerin kamaşacak ilkin
Sonra ayan beyan
Açılacak gözlerin dünyaya.
Azimle bak güneşe
Sevgilim;
Uzak sessizliğin,
Yağmurlu bir hüzündür.
Sensizliğim;
Uzaklığında eriyen,
Günle tükenen;
Ölgün sarıda titrek bir yansı;
Bir deniz üstü yalnızlığı.
Sisli bir karanlıkki;
Sis belirsiz.
İçin de titreyen ışık yersiz.
Yürüyorum
Zaaflarımla yan yana
Ellerim de
Dünden kalma okşayışlar
Dilimde tadın
Öykünüp zamana
Açıklanmaz yalnışlar
Ancak susulur ardından
Uzun derin ve amansız
Sonradirki yolların ardından
Başlar çığlıklar
Tutarmı bilmem
Minnet eylemedi kimselere
Kader dedi dustu sokaklara
Sigindigi sacaklar bittiginde
Onu saracak koca bir denizi vardi...
Manzaralari hepmi guzeldir Istanbulun
Dışarıda gün ve sıcak
İçeride kara ve soğuk
Dışarıda arabalar
Şoseye yakışmış gider
İçeride kelimeler
Sayfalara yapışıp kalır
Işığını öptüm;
Seni avuç avuç içtim bugün.
Sen hayatın anası;
Anamız.
Sen içinin en sıcağını paylaşan;
Eşsiz kadınsın.
Sekiller takildi gozlerine
Illada takilacakti
Bir ekran bosluguna
Yamiyacakti gunlerini
Sahte seneryolarda
Uretimsizligina
Yiten anlamlarla doluyduk
Zaman da.
Geldiğimiz kentlerin
Rüzgarlarından sinen
Boşlukla gezindik.
Her çıkışımızda yollara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!