Ufuk Nazım Şiirleri - Şair Ufuk Nazım

Bu yalnızlık;
Senin eserin.
Sen değil misin?
Beni eğen.
Eğilmez bir başım vardı.
Hırçın dalgalı;

Şiir şiir paylaşılan
Bütün zamanlarda.
Duygu yüklü bulutlarla
Geçmek!
Dünyanın üzerinden.
Bir sevda fırtınasında

İzmir 'de
Bir devlet yurdun da
Öğrendim paylaşmayı.
Sonraları paylaştıkça
Büyüttüm
Umudun lokmalarını.

Dünyanın;
Bütün akşam üstlerinde
Sobanın kenarında
Mayışmış bir çocuk kalmak
Sessiz ve sakin izlemek
Yalımların arasındaki koru...

Değişti gök
Sisli bir ömüre
Çöken bu gride;
Umuttur!
Bir unutulmayan.
Çiçekler üşüdü

Ayazdayım,
Sensizliğin uykusunda
Yokluğunun gamındayım.
Yok senden öncesi hayatın,
Nede sensiz sonrası.
Güneş doğmuyor sensiz,

Yasim otuz
Oglum otuz haftalik oldu
Yaklasirken adimlarinin sesleri
Telasimiz artmakta
Uzunca yuruyusunun sonunda
Senin yuzunu gorebilmek

Gözlerinde güneş gibi bir gülüş
Yatıyorsun şimdi bilmemki nerede.
Uzak iklimlerin serinliğini taşıyorsun
Serin gürbüz bedeninde
Bilmemki serinliğinde şimdi
Hangi kavgaları büyütüyorsun.

Gecenin içinde dolanıyorum
Sessizliğin soluğunu
Duyuyormusun?
Bütün halatların
Koptuğu anlar vardır.
Bol demir

Sonsuz düşler sokağı
Gözlerimiz ilk
Ne zaman düştü
O sokağa;
Yolumuzda
Şatolar yükseldi