Böylesine büyük bir acıyı sensiz yaşamak çok zor...
Bu diyarı terk eylediğinden beri
ne ailene
ne de sevenlerine sabır diliyorum,
bir sureyi dilime dolamışım
gönül kuraklığına çare olur mu
gözyaşlarımı biriktirdiğim sarnıç?
Sen dönülmez deneni
Yolum mu sandın?
Çürüyecek bedeni
Tohum mu sandın?
Apansız gidişinle çok şey öğrettin; yaşarken öğretmediğin, öğretemeyeceğin kadar çok!
''Zaman'' denilen şeyin çok değerli olduğu kendimi bildim bileli vurgulanmıştı da, bu değerin ne anlama geldiğini ve ''sonra'' denilen kavramın anlamsızlığını sen öğrenttin. Şimdiye kadar bir çok şeyi sonraya ertelemiştim, bazılarında ufak tefek pişmanlıklarım oldu ama ''sonra''ya bel bağlamaktan hiç vazgeçmemiştim. Ta ki belim o dayanılmaz ağrıyla bükülene kadar... ''Sonra'' diye bir şey yok artık hayatımda; ne varsa şimdi var, ne yaşanacaksa şimdi yaşanacak. ''Sonra'' denilen şey apansız bir ölüm olabilirmiş, öğrendim.
Kime, niye lanet edeceğini bilemeden; teselliyi yine acıyı verende bulmayı öğrendim. Kader denen tesadüfler dizisinde senaryoların anlık yazıldığını, bir sonraki haftayı merakla beklemek için bir fragman bile yayınlanmadığını ve o merağın aslında hep içimizde olduğunu ama umursamadığımızı öğrendim. Şimdiyse her geçen dakikanın ardından, bir sonraki dakikanın ne getireceğini gerçek bir merakla bekliyorum; merak etmeyi öğrendim.
yokluğunun bitkisel hayatında
yüzümü güneşe döndüm usulca
günüm, güneşim yüzün yoktu karşımda
alacakaranlıktı bakışın fotoğrafta
iyice bastırdım koynuma
senli günlerden sensiz günlere geçişin şiiridir...
soluksuz kalır mı gece bak ki ay doğdu
sevdan yüreğimde biten lalezar oldu
ırmağına hasret kaldım bir damla yoğdu
sana yazdığım her şiir ahüzar oldu
eteklerinde zulüm zilleri çalmakta dağın
aksi ispatlanana kadar suçlusun heybet!
kara yalanlar kefeni oldu minarelerin
sana da müsait bir gömlek giydiririz elbet!
kim bilir belki yıldızlar çoğalır
düşünceler gecede sevişince
altında durma gök yarılır
bu koca sevda yürekten düşünce
yalnızlıktan korkmuyorum inan;
senden önce de yalnız kaldım.
kabul etmiştim zaten çoktan gecelerin dost elini,
alıştım kendimle ettiğim sohbetlere.
sensizlik yaklaşıyor günden güne;
sen yokken de sensizdim ama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!