Gül açtı bahçemde, bülbül șakıdı
Aşkın ateşiyle kalbim yakıldı
Gözlerim yollarda, hasret çoğaldı
Seni bekler gönlüm, sen yârim benim
Mavidir deniz gözlerin gibi
Önümdeki yol ellerin gibi
Ateş gibi yakan sözlerin gibi
-Kalbimde bir gül goncasın
-Aydan Yıldızdan daha parlaksın
Çiçeklenir düşlerimin kıyısında gözlerin,
Hangi bilinmez rüyanın efsunusun sen?
Kırık bir aynada çoğalır suretin,
Sisler içinde yankılanır adın, usulca.
Yeşil bir fısıltıdır dokunuşun,
Baktığım,daldığım her yerde sen varsın
Karşıma hasret diye sen çıkarsın
Gören iki gözümsün,özümsün ışığımsın
Sen benim sağıma can,soluma yarsın
Bir gülüş,bakışla sana bağlandım
Eylül mehtap'ı ela gözlerinden dökülürken saçlarına
Ben ise gözlerine yazılmamış şiirleri yazarım
Biz olmuşken gönüllerimiz,sahilde dans ederiz kayalıklarda
Dudaklarımda bütünleşir,değdiğim her noktası teninin
Bir bakarım ay ışığında tek nefes seni çekerim
-Düşün ki Eylül ayı yaz sonu deniz kenarındayız biz
Saklanan Çocuk”
Bir köşede unutulmuş düşler,
Lavanta kokulu bir sessizlikle fısıldıyor bana.
Gözlerim, duvar arkasında gizlenen
O çocuğun bakışında kalıyor.
Yasak kapılardan geçtik
Hiç tatmadığım bilmediğim duygum oldun
Benli dudağına dokundum
Bir tatlı gülüş aldı beni
Sesinde büyülenirken.
Bir eski suyun aynasında,
göğün gölgesi eksik...
Hangi rüzgâr savurdu bizi
yitik harflerin ötesine?
Hangi yöne baksam seni görürüm
Bir bakışın için ben ölürüm
Yolum seninle,sonsuzluğa yürürüm
-Tertemiz duygumla sana canım dedim
-Senden başka hiç kimseyi sevmedim
Gönül bahçemizde aşkımızı demlerim
Aşkınla hoşum başka neyleyim
Bu can bedenden çıksada yeni severim
-Sevdan bir ateş,yangın yeridir bana
-Sanadır canım yüreğim senden yana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!