Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

İçten içe yazılırken oluşan varoluşta ki yansıma bir vurguydu düşüncede.
Ve kalpten hissedilen öz bir duyguydu kendine tamamlanan insan.
Yazılırken hayat, okunurken yaşamaktı özümüz.
Bir cümlenin içinden sessiz doğaçlamaya sustuk.
Suskunluktuk kendi kelimemizde.
Kitapların bütünlüğünde sonsuzluğun ruhuna d'okunur gibi

Eğer herkes olursan sen içinde,
Herkesleşmezsin,herşeyleşirsin içten içe.

Bir bakışın ve görüşün ayrıntısına indiğinde,
Bir görüşün, nice bakış açılar sunduğunu görürsün.
Ancak bazen bir bakışın, hiç görüş olmaksızın iç seste
sustuğunu duyarsın.

Sessizliğin sesini ancak en derinlikler anlar. Sessizliğe ses katmak bir ses oluşturabilir ama asla gerçek bir sesin iç ses olduğunu sesin içeriği gerçekleştirmez.

Yaşamda tüm tezat ve zıtlıklarda bir tez bulursun içinde.
Kendine zıt düştüğün çekimler yaşamındır oysa.
Dokundukça düşünceye, iç temasının izidir.

İnsana ve sevgiye dair herşey içimizde türer.
Ezelden ebede dek söylenen tüm sözler zamansızdır aşkla sürer.
Bazen içten bir bakış içindir tüm söylenmemiş görüşler.
İşte orada tükenir kelime, insan ansızın manaya düşer.

İnanç deniziyle dalga geçenler bilsin ki;
O denizlerde öyle girdaplar vardır ki
Sizi içine aldığında artık geçilebilecek hiçbirşey bulunmaz olur.

Bazen istemenin ötesinde istektir insan.
İstemin kendisidir buyüzden temkinlidir kalbinde emindir daima tektir,tektedir.
Allah (c.c) dilemedikçe insan dileyebilir mi hiç?
İsteyende o diletende o'dur.
Hiçbirşey imkansız değildir. İmkanın kendisi istektir.

Her insanın imlası kendi kalbinde saklıdır.

Ezilmemiş çiçekler var hala bu topraklarda.
Düşüncenin ayak izlerinden ulaşılan.
Bir izler var birbirimizde bir çok şey bulunan.
Düşünce yollarından, nice gizlerdedir buluşturan.
Aramaya çıktığında kendini,kendine birdir her ikilemde olan.
Sevginin içinden varolmak kendinde: