Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Düşüncenin var olduğu yerde yazılar okumak ve yaşanmak içindir.
Oysa varoluşunun yazısı dokundukça kendine yaşamak içindir.

İnsan bilmediğine varolan bir bezmialem'dir.
Ancak o alemde yine bilinmeyen bir vecd iledir.

Bu nasıl gökyüzü ve nasıl bir yeryüzü?
Nasıl tümüyle bütün bir dünya ve nasıl tümünden bütünüyle ayrı bir yeryüzü?
Önce yağmur yağdı, ıslatmadı taşı toprağı.
Sonra yağdı yağmur, yağmur dışında herşey ıslaktı.
Önce nemli bakışlar,sonra sırılsıklam duyuşlar.

Ezilmemiş çiçekler var hala bu topraklarda.
Düşüncenin ayak izlerinden ulaşılan.
Bir izler var birbirimizde bir çok şey bulunan.
Düşünce yollarından, nice gizlerdedir buluşturan.
Aramaya çıktığında kendini,kendine birdir her ikilemde olan.
...Sevginin içinden varolmak kendinde:

Tek tanede bin rahmet kuşanır yeryüzünü.
Sağanak sağanak tek tanenin akışında ruhumuz.
Yeryüzümü kuşanır ruhumuzu? Bir beden alır yaşam.
Ruhumuz mu kuşanır yaşamı? Bin beden oluncaya dek.

Suskunlukta olanlar dile geldiği zaman,
İnsan susar zaman konuşur.

Suskunluk ses olabilmektir tüm seslere.
Asıl suskunluk bir yakarış, bir dilek, bir duadır kalpten duyulan.
Biz susarız aşka.
Aşk; sonsuz konuşandır daima tüm insanlığa.

Bazen tek bir bakış bir sözde ki tüm duygulara kefildir.

Yaşayış, gözyaşı deryasından akan bir yaşla.
Serinlik bir ömür,tenden önce özde duyulan.
Tenden duyulan sıcaklık yürekten gülümsemenin adıdır.
Sert bir kaya nasıl suyla yumuşarsa ancak
Aydınlık, karanlığın üzerine yansıyan aynadır.
Bütünler kendini kendinde insan.

Kendini sorgular insan herşeyde ve yaşadığı zamandan.
Bilmediğin cevapları yaşarsın zaman anlatır anlarsın.
Zaman yazılmıştır heran üzerine senden önce.
Bir an olur sonsuzluğa ulaşırsın,andır sonsuzluğun
Heranı yaşarken tek bir anı tutarsın kalbindir yaşadığın.