Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

İnsan bilinmezliğin içinde bildikleriyle varolandır. Tıpkı karanlığın içine kök salan ağacın dalından meyva sunması gibi..

Bazen zamanı yaşarsınız çünkü vakittir varlığınız yaşanılmak için.
Bazen de zamansız anları tutarsınız çünkü vakitsiz bir andır varlığınız kendini yaşamak için.
Bazen çocuksunuzdur kendinizde bir zaman aralanır şimdiye dek tüm duyuşlardadır yaşama bakışınız.
Ancak şimdiye dek büyümemişsinizdir daima küçümsenerek ve kendinizde küçüldükçe.
Hani bazen bakışınıza açılan bir iklim vaad etmiştir düşüncenin vadilerinde bir yücelik!
Şimdi yüceliklerden esen rüzgar bütünler tüm anı.

Nice bakışlara, bakmaktan çok akmalısın. Akmalısın ki ulaşabileceğin bakış ötesi bir akış olsun ulaştığın.

Bakış açınız ve yönünüz sabitse kafanızın hangi yöne çevrildiğinin bir önemi yok!
Yaşamda duruşunuzu sadece iç bakışınız belirler.

Allah en yüce duygularının içinden bakışına belirendir.
İçten İçe duyduğun coşkudadır o.
Duyguları, duyuşu ve varlığı hissettiren,
varoluşu hissettirmez mi?
İnsanın sureti içtedir.
İçten içe bilenendir insan.

İnsan varlığından neye varolabildiği gibi, yokluğundan ise neler varedebildiği önemlidir.

Yaşam, insanlık için oluşan en güzel eserdir.
Yaşam ise içimizde biz isek,
bu derinliği içimizde sanatsal olarak tümüyle oluşturmaya dair hissedebilmektir.
Ruhumuzda bir yaratıcılık vardır.
Yaratandan bir iz, düşüncede varoluş eseridir izlenen.

Kendini sorgular insan herşeyde ve yaşadığı zamandan.
Bilmediğin cevapları yaşarsın zaman anlatır anlarsın.
Zaman yazılmıştır heran üzerine senden önce.
Bir an olur sonsuzluğa ulaşırsın,andır sonsuzluğun
Heranı yaşarken tek bir anı tutarsın kalbindir yaşadığın.

"Ümitli olmak şifadır.''
...
Ümidin kendisi olmak şifanın öz devasıdır.
İşte o zaman ümitler ruhumuzda devasadır.
Ve çoğu zaman ümit, güzel düşünce ve inançtır.
Ne düşündüğümüz daima zamanla içimizden şekillenir.

Bazen en büyük değerler tükenir.
Ruhun aydınlık oluşu yetmez
karanlık bakışlarını aydınlatabilmeye.
İnsan bir ışıktır özünde oysa.
Yaşarken karamsarlığın gölgesinden yoklarız kendimizi.
Karanlık düşüncelerin bazen gece gibi yansır içine.