Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Hayat, bölüşmekten çok bölünmektir. Çünkü bölündüğünde sen,yaşam bölüşülür ancak. Birdir kalbin birliği ve binlerceye bölünmektir içinden.

"Yaşamın içinde bakışına bir sanat bulabilmek,
kendi yüreğinin eserini tamamlayabilmektir."

Gözlerimiz kapalı isteklerimiz olabilir.
Önemli olan ulaşıldığında, gözlerimizin kamaşmaması aydınlıkta ve ulaşılmadığında kararmamasıdır karanlıkta ruhumuzun.

Öyle derin bir gerçekliğe kapanır ki gözler.
Oysa sadece kalbin açıktır sonsuzluğa.

Gerçekte varolan şey yokluk dahi olsa o içinden
yok ederde tüm yokluğu varlık kalır geriye.
Ve içinden kendine vardırır.
O noktada yokluk var mıdır ki? asla yoktur!
Varlıkta kalbin özüne varış vardır.
Ve varmak, varolabilmek varoluşunun yok olmadığıdır

Bir insan kalbini kıran daima kendini kırar.
Çünkü bir insan diğerinin aynasıdır mutlaka.

Ve kalp dile geldiğinde, konuşmuyor yürekten bakışıyor olacağız.

Gerçekliğe dokunmak iki değer anlam ile ifade edilebilir.
İlki kalbe hüzündür çünkü gerçekliğin kalbinize dokunması
sizi daima kendinize bütünler.
Diğeri ise kendinizi daima gerçekte tutmaya iletir.
Çünkü bazen gerçeklik kendinizin ve herşeyinde üstündedir.
Ve yaşamda gerçekte ise içten içimize işlenir.

Bir kişiyi anlamak için o olmanız yeterli.
Kim olursak olalım tek bakışta bütünleniriz daima.
Bir çocuğun gözlerine baktığınızda;
İçinde büyüttüğünüz coşkunun umudu yansır duyuşunuza.
Hiç tanımadığınız birinin hüzünlü ve sitemli
bakışlarında buluşursanız nedensiz

İnsanlığı yüreğinde taşımak, dünyayı sırtında taşımaktan daha zordur.
Çünkü insan bi dünyadır kendinde. Ve nerde olsa taşır kendini.
Önemli olan içindekilerle taşıyabilmek kendini. Ve döngü olabilmek kendine aşabilmektir tüm evreni.