Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Hayata avuç içleriyle dokunmak kadar değerli hiçbirşey yoktur.
Çünkü avuç içinde Allah'ın kelamı vardır.
Ve bir selam duyarsın kalpten henüz dokunamadan kendine.
Öyleyse avuçlamalı hayatı, yaşama ve sevgiye dair ne varsa!
Kiminin avuç içleri dokunmuştur kalbinin duyuşuna,
tebessüm oluşturur hissettikçe.

Hüzünleri toprağa ek, mevsimi geldiğinde mutlaka kalbinin renginde bir çiçek açılacaktır.

Aşk ilahi bir duyuştur. Kalpten tek birlik ve kendinden varedendir.
insan aşktır,yaşam aşk, özgürlük aşk, ulaşmak aşk, birleştiren dua aşk.

Yarın aşkla doğar gün. Gün olur aşktan yaşanan içinden yarınlara.
Ruhu tüm aşka ulaşan ve aşkta zamanı aşan yaşayan değil herşeyi aşandır daima.
Aşk yoktan vareden,varlığı yokta birleştiren öz varlığı bildiren varlığının özünü sözsüz özetleyendir özünden.

Özgürlüğün gözlerinde görürsün yaratılış gayesini
Yaratılmışın gözlerinde görürsün özgürlüğe yansımayı
Yaratılmışın izlerinde bulursun kendi yaratılışını
Okyanusun selamı, tek bir damlanın serinliğidir ruhunda
Gökyüzü bir kitap bir sonraki yaprak içindedir kendinin.
...Kalbine doğar güneş, büyütürsün en yeni gün.

Işığı düşerken gördüğünüzde gözlerden
Düşmemek gerek kendi yörüngenizden
Tutunabilmeli kendine nasıl düşerse beden,
Ancak düşmemeli düşüncelerden
Nasıl derin bir yalnızdaysa ay,
...Tutunabilmeli kendine yaşam olarak daima.

Güneş göremeyenlerin tenine, hissedenlerin yüreğine, görebilenlerin ise geleceğine doğar.

Güneşin doğuşu gecedendir ve batışı geceyedir.
Güneşin doğuşu ve batışı yansıyan aynı an.
Ve maviliklerin siyahta ki gizi.
İnsanın aydınlığı olmasa,yansırmıydı yaşamda gölgeler?
Gölgeler ki; öz varlığımızı bizi bize bildiren değerdir.

Gelin bir çete kuralım sizinle; bir gözyaşı çetesi…
Ve insanlığa gözyaşını öğretinceye kadar delik deşik edelim onları! Bıçaklarla değil, ıslak kirpiklerimizle…

Necip Fâzıl Kısakürek

Akıp giden düşünceler yaşamın ayrıntısında bütünlenmektir.
Düşüncelerinizin sizi ulaştırdığı yerde duyuşta varoluştadır insan.
Ve bazen izlersiniz düşüncenizi, düşünce bir yaşamı resmeder.
Kendinizi bulduğunuz yer, varlığınızdan öte düşüncenin sizi varlıkla buluşturduğu yerdir.
Soyunursun varlığından, içinde ki yokluk bütünler tüm varını yoğunu üzerinden.
Tıpkı yokluktan varolur gibi varlığın, sessiz bir dokunuştur kendine.

Gözler daima düşüncelerdir bu yüzden suskunluğu yaşarlar.
Görüşün sonsuz bir düşünce ise nice bakışlarda dile gelir yaşam.