Uçsa aklı başından
Âşık usanmaz yârdan
Sohbetinden nazından
Geçilmiyor Halisem
Seviyorum ben seni
Bir kadın uğruna,
Döküldü gözyaşlarım.
Bir kadın uğruna,
Kendimle savaştayım.
Yeryüzüne düşen,
Beyazını toz kaplamış bu sayfanın,
Devrik cümlelerinde sesleniyorum sana…
Şiir bitti,
Şair öldü.
Dalları matem bastı,
Durmuyor zaman,
Durmuyor insan,
Her günün akşamı karanlık.
Ne sonu gelir,
Ne başı belli,
Aşk bu kalanı ayrılık.
Hatıranı taşır, her köşe başı,
Sokaklar üşüyor, sensiz yok yere.
İnsanlar içinde, en günahsızı,
Taşlasın bu aşkı, milyonlar kere.
Gelirim demiştin, gittin çok oldu,
Mısralarıma hapsettiğim acılarım var,
Ayrılığa düğümlenmiş sözlerim.
Bitmek bilmeyen düşlerim var,
Güneşsiz aydınlanan sabahlarım.
Ve içimde büyümeyen bir çocuk,
Haykırır zihnimin en aykırı duvarlarına;
Cebin dolu gönlün boş isen
Bu sendeki zenginlik değil!
Dualarında gözyaşı eksik isen
Ettiğin dua makbul değil!
Dilinde Allah kalbinde yok isen
Taşıdığın beden yaşıyor değil!
Ben bir adam sevdim,
Ağzında saman çöpü,
Üstüne sinmiş hayvan kokusu,
Ellerinde asırlık nasırları,
Dişlerinde ki çürüklere sebep,
Hayatla boğuşması.
Gökyüzüne açılan penceremdin,
Seyrederdim yüzünü yıldızlardan.
Yağmur uyur, bulut uyur, gece uyur,
Bir gözlerim uyumayı bilmezdi.
Sükûta yazdığım şiirimdin,
Mısra mısra haykırırdım ismini.
Eskimiş göz çukurlarında binlerce çiçek açsın,
Neden hüzünlü bakıyor bugün gözlerin?
Kaç şarkın yarım kaldı?
Söyle!
Kaç izmarit söndü,
Her kaybedişinin ardından?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!