bir şiire sığdırırsın bazen koskoca yaşamı
terazinin dengesidir yüreğin
ya da yağmura asılmış beden
öyle uzaktır ki çok sevilen
istemeden de vazgeçersin sevmekten
en ürkek güvercin bile cesaretli iken benden
her gün azalırken birer birer sesler
farkında değil misin
bitmekte olan bir yaşamın
ayağında prangalar yok
ellerinde kelepçe
Çok uzaklarda bir köyün kızısın sen
Kardelen
Yaşamın zordu
Zordu velhasıl nefes bile alabilmen
Umudusun oysa sen
Koskoca bir geleceksin ülken için
Ayrıntılarda gizli benim sevgim
Kadınlığınla etkileyemezsin
Gözlerime bakınca göremezsin
Bulmacaları istesen de çözemezsin
Sevgim benim mabedim, evim
yüce dağlar gibiyim
zirveme varan olmadı.
bir sevgiye bin verecektim,
yine de alan olmadı.
ışık etrafında dönen,
pervanelerden farkım
Küçük bir çelişki yetti
Yetersizliğin zayıf iplerini koparmaya
Küçük göğüsleri olan bir kadının
En kuytularında sabahlarken
Yanılgıların yangınlarında
Mevsim ihanetti
başka baharlar bekledik her baharda
her gün ölüm kokuyordu aslında
umursamadık
diz çöktüğümüzde bile kahpeliklere
direnişti içimizdeki umut
yorgun ve tedirgindi
Nefes almak zorlaşıyor
Yetinmelerinde sevdanın
Ne çok şeyle beslenirmiş yürek
Hafife aldığım yaşamın
Her anı boş karanlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!