Yeniden başladım yaşamaya
Ama aksak ama kör ama topal
Ellerimde güneşi tutuyorum bu sefer
Yorgun bedenime inat
Cam kenarında seyahat gibi
Ne kadar çok sevmişim
Ne kadar çok seni biriktirmişim
Sabretmeyi öğretmişim yüreğime
Susmayı dilime
Binlerce kez sensiz doğmuş güneş
bir kül gibi savururken yaşam bizi
ellerinden çıkmayan kir miydim
bir dal gibi kururken yüreğim
firari bir sevdanın neferi miydim
sahi ben senin için neydim
biz bedelleri ödemiş eski sevgiliyiz
mutluluk nehrinin kenarında dolaşırken
düşüp boğulan eski iki aşık
belki ondan suskunluğumuz
yada küskünlüğümüz
Dönemeçlerinde savrulduk yaşamın
olurlar dururken
olmazlarındaydık hep
ne tende ne bedende
bir tutam heveste kalabildik sadece
yağmurları yağıyordu oysa üstümüze sevdanın
Hiç gücüme gitmedi yalnızlık
Askerdim nasıl olsa
Alışkındım
Kendimce yaşamayı öğrendim
Gün oldu şiirlerde buldum kendimi
Bazen şarkılarda yitirdim gençliğimi
kimsesiz akşamlarım var benim
bir yudum sevgiye muhtaç
oysa güvercin bakışlı sevgilimi özledim
buğulanmış camlara aşkını yazdığım
duası belki de hiç olmayacak mucizelerin
çok ağır ilerliyor zaman
yorgun ayaklarım yokuş çıkamıyor artık
vakit yaklaşıyor
bilin ve unutmayın ne olur
beni bir kiraz bahçesine gömün
Kurtarılmış bölge olabilseydim
Tüm direnişlerimle
Kabullenebilseydin hoyrat serzenişlerimi
Biraz destekle inandırılabilseydim
Oysa anarşist muamelesi gördüm
Gerçekleri söylediğim için
Sıkıldım umutla yaşamaktan
sıkıldım
Dümen suyunda sevdalardan
Bir Martı çığlığı gibi içim
yönüm yok yönsüzüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!