Ruhumda gözyaşı yağmur oldu
Sağanak sağanak
Eskiden olduğu gibi birleşsek
Bizi mutlu eden sevdamıza sığınsak
Ben sevdanla mecnunum sana mecburum
Kendime veriyorum bütün hesapları
Çetelesinde vicdan azapları
Oysa
Hangimiz işlemedik o yanlışları
Vebal bana ceza bana
Anlayacağım elbet gecenin dilindeki şifreyi
Karanlık gecelerde
bir şeyler anlatmak isteyen yıldızları da
Çözülecek dilimdeki bu sessizlik bir gün
Kim bilir söndüreceğim avuçlarımdaki yangını da
Hür yaşamadan, hürüm demeyeceğim belki bu sefer
Yoksullukla geçti ömrüm
Anam fakir, babam fakir
Bir dilim ekmekte mutluluk gördüm
Yoksullukla geçti ömrüm
Gönlüm fakir, sevdam fakir
Düşlerdeki hülyalara
Saçların vardı avuçlarımda
Gözlerinde görebiliyordum kendimi
Duyabiliyordum
Başımı dayadığında göğsüne sevgini
Kendine mi acı verir insan?
Unutmuş gibi görünmek mi gerçek olan?
Sindirilmek, talanı mı görmek?
Hani hep o, sızı var ya içini acıtan
Kalakalmak kahrolası umarsızlıkla
Düşleri gerçek sanmak mı?
Yalnız sana kalsın
Bu koskoca dünya, gülüm
Umutların;
Boğazında kuru bir düğüm
Senin felaketin bile olsa
Kahkahalarla güleceksin öldüğüm gün
güne dönmek varken
gecelerde kalıyorum çaresizce
elimde sadece yokluğun var
garip bir koşturmaca
nefes nefese
ben firar ettikçe
elimdeki gülü alacak bir kadın bekledim
ben bekledikçe o gelmedi
ameliyat masası kadar soğuktu tenim
sevilmeyi isterken
tuhaf çelişkilere boyun eğdim yaşam boyu
bir bakış hatırlatacak sonsuzluğu
buz kesmiş yüreğime
anlatmak zor yokluğunu
sende kalsın
emanetim sana bu sevda
benden adam mı olur gayrı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!