sabah aydınlığıydı yaşamak
taze gevrek kokusunda
umuda yolculuktu
kurduğum her hayal
yaşlanmış bedene nicesini sığdırdım da
bir sen sığmadın, yazık
değirmen taşı gibidir öğütür
ağzında çiğner de tükürür
ne onur bırakır ne gurur
seni herkesin gözünden düşürür
umurunda değildir yaşamak
Hatırlamazsın biliyorum
Attığın küçük adımlar
Seni misafir ederdi yüreğime
Ben seni korkularında büyüttüm
Törelerinde yoğurdum
Cevapsız sorularla olgunlaştırdım
başkasıyım artık senden sonra
bitmeyecek bir ayrılığın
akılda kalan son vedasıyım
sana mektuplar yazmıyorum yırtıp attığım
korkak ve bezginim
kendimden bile saklanıyorum
ömrün geçmişe ait yansımalarında
yalandan başka ne kaldı elimde
ha beş var ha beş geçiyor ne fark eder ki
unutmaktan ibaretmiş hatıralar
bitmek bilmeyen sancılardan
sürekli bir şeyleri saklıyorum arkamda
ışığa muhtaç karanlığımı
sevgisiz yalnızlığımı
zamandan korkan yaşlılığımı mesela
başımdan aşağı döküldükçe delilik
Tek bunu sakladım senden
Öleceğimi bilmen işime gelmedi
Unutulmak istemedim belki
Ya da acımanı
Anlatacakların olmalı
Bilmemi istemesen de
Susmayı yeğlesende
Hani yürek burkan, can sıkan
Pişmanlık belki de
Hani bir özre sığmayan
kendim için değil korkularım
ne zaman bilinmeze dönse yolculuklarım
içimde tedirgin telaş
sanırsın büyük bir savaş
Yalnızlık yormadı, yoramaz beni
seni konuşuyorum kendimle her daim
saçlarını okşamayı özlemişim
sıcak sarılmalarını
ocakta unuttuğun yemeğe yetişmeni
nedensiz ağladığın zamanlarda
seni teselli etmeyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!