ben üşümezdim
tükenirken ruhum hayatın olmazlarında
mısır tarlasıydım
kalabalık ve en ufak rüzgarda bile savrulan
ama üşümezdim ne yaparsan yap
yalnızlık değil ki bu
özgürlük ve cesaret
sokağa saldım içimde dert olan ne varsa
yaşamışım yaşadığım kadar
umurumda değil artık vazgeçişler
Vazgeç benden
Bırak beni gideyim
Yaşamak bana göre değil
Erken desen de ölümü deneyeyim
Askerdim acıların dostluğunu öğrettiler
gönülden gönüle akıp geliyorum
bilmediğin kadar sevda yüklüyüm
nereden bakarsan bak ben suçluyum
eksilen hep ben olsam da
ne dur diyebildim sana
ne de çekil önümden
Yanımda yoksan yüreğimde de yoksun
Bunu en iyi sen biliyorsun
Zaman alıp götürsün beni
Tenhasına yalnızlığın
Umrumda mı sanıyorsun
Sıkışsam köşesine melankolilerin
Yaradan bir gün emir verecek
Mutsuzluk verdiğim kullarım artık gülsün diyecek
Biz çok mutlu olacağız
İnan bana sevdiğim
Yaradan bir gün emir verecek
Güne dönerken tüm evren
Gecede kalırım yine de ben
Aklımda takılıdır ne olmuş yani dedirtenler
Vazgeçilmeyen sadece şu dört duvar mı
Yoksa sevdan mı
Firarlar varken yüreğimden
Yine yalnızlık yağıyor her yana bu gece
Kırılgan düşlerden uyanıyorum
Öyle apansız
öyle saçma sapan
suskunluğumda binlerce isyan
Sende kalmışım ister istemez,
Kimsemiz yoktu kendimizden başka
kendimizi yargıladık
Yarım yamalak ömrümüzün ihanetlerinde
Ellerimizi sevgiyle yıkadık
kimsemiz yoktu kendimizden başka
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!