giderken emanet etmiştim sana
koskocaman bir sevda
geldim şimdi onu geri almaya
otuz küsur yıl sonra
halen duruyorsa yüreğinde
Tüm suçlamalarına
Yanıtsız kalacak yüreğim
Biliyorum kendi yangınlarında vicdan muhaseben
Çıkış yolu arıyor kendine
Elinden gelebilen bu sadece
yalnızlığını bırakıp gittiğinde
İzmir kızıl İzmir mavi
bir giz gibi
sırlardan şatolar
oysa ben bir çocuk gibi delişmen
bilmelisin ben bu sevda ile değişmem
Yeşil yenildi önce
Sonra mavi
Siyah oldu herşey bir anda
Sular buhar oldu
Neler kirlendi düşünsene
Değişti herşey bir anda
Önce kendini kaybediyorsun derin bir kuyuya düşmüşcesine
Gözlerinde görebileceğim tüm korkular salt sana ait
En ağır işçi olduğumu bilerek
Hayallerinde bile kendini kandırarak
Salvo sözlerle örselenmiş bir sevdanın
Ayrım kokan yanlarında
Tozu dumana katsın
Yalnızlık bu gece
Küheylan olsun
Karanlık olsun ne farkeder
Seni bana getirsin yeter
Sanıyorsun ki yalvaracağım
Seni seviyorum gitme diyeceğim
Oysa ben kimlere el salladım bilsen
Çok toprak attım yürek mezarlığında
Bir kez daha acıyacak yürek bir daha kanıyarak
Sonra o da her yara gibi kabuk bağlayacak
bitmekte olan ömrün son demlerinde
sen de varsın yaktığım gemilerin içinde
Sözlerim susmayan feryat
Gelsin artık o ebedi istirahat
Yalnız yaşanan bir ömrün Neyi güzel olabilir
zaman duvarlara tırmandığımız zaman değil
yüz bile süremediğimiz duygulara
halen aşk demek
özünden ayrılsan sözün yalan bunu bilmek
sokakların yalnızlığı düşüyor içime
ben kapatalı çok oldu bu defterleri
ne aşka inancım kaldı ne yaşama
her zorluktan geçerken aşama aşama
darağacına astım aklıma gelen gözleri
sevmek yürek işi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!