EŞREFPASA (babama)
Hayat onlarla guzeldi
birbir gittiler
geride kalan hoş bir seda
ne dayanacak duvar kaldı geride
ne yıkılmaz çınar
çıplak ayaklarınla ezerken yüreğimi
tozpembe rüyalar yalanmış
yolculuklardan nefret ederim
ve ayrılıklardan
silah sesleriyle uyanmak gibidir
bilirim biten başlamaz tekrar
Özlemek değil benim ki merak
Ne haldedir şimdi yıllarca yattığım o kucak
Binlerce kez örseledim kel başımı
Delirdim sandım, sanki dünya duracak
Orada şimdi bir başkasını düşünmek
Kapılar Kapanacak ve sabah olacak
O gün yüzün değişmediyse
Ve halen bir farkın varsa diğerlerinden
Bil ki ben seni yine seviyorumdur
Zaman sonsuzluk olsa bile
kanım akmaz kıvamına gelmiş insanlığımın
Zerrece önemsiz boyutlarında
Salt sevda diye başeğdiğim
Kadınımın
Beni inandırdıklarına
Kendinin inanmayışını yaşadım
fazla geliyor bu şehir üstüme
yokluklarımın esaretinde
direnmenin gücü tükeniyor,
ömrüm gibi
bir şarap mahzeninde yıllanıyorum sanki
tortularımdan adam olmaz
Kopkoyu karanlıktan başka ne ki gece
Sensizliği çekiyorum içime
Adını ezberliyorum zikirlerde
İsyanım esaretin paslı zincirlerine
Hadi gir bu gece düşüme
Sarıl hasret bedenime üşüme
Gecelere sığınıyorum karanlığın dinginliğinde
miting alanı gibiyken yüreğim
kalabalıkların yalnızlığı benimkisi
sözler karmaşa
hayallerim idama mahkum
bir celladın ellerindeyken sonu
Yalnızlıktır gecenin adı
Telaşıdır aydınlanacak sabahların
Özlemlerin doğum sancısı
Sessiz çığlıkların suskunluğudur gece
Yorgun gözlerimde derin uykular
derin derin çekiyorum içime nefesimi
karanlıktan korkuyorum
birazdan sönecek son mum
geleceğim dediğinden beri
hep böyleyim aydınlık özlüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!