Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Keşke kızsan bana öfkelensen,
O vakit fırtınanın geçmesini beklerim,
Lakin gönlünü kırdım hem de bile bile!
En çok hayal kurduğumuz an bu değil miydi?
İkimizde gökyüzünün altında olacaktık,
Sohbettin en derinine çayın demini meze edecektik.

Artık sende buradasın bende öyle,
Biraz yaklaş ki sana seni!
Ne kadar çok sevdiğimi söyleyeyim..
Seni ilk gördüğüm anda sevdim..
Zamanı hissetmez oldum,
Kokun beni büyüledi,

Çok uzakta güzel bir köy varmış,
Orada hiç yağmur yağmazmış,
Toprak bu nedenle kurakmış,
Köylüler sonunda Allah'a,
Yağmur için dua etmeye karar vermiş,
Tüm köylüler tarlada toplanmış,

Biliyorum,bana inanmıyorsun?
Baba beni duyuyor musun?
Neden beni duymuyorsun baba!
Beni asla duymayacak mısın?
Hiç bir şey etkilemedi seni,
Baba senle neden konuşamıyoruz?

Hiç olmadık anda Gadir-Huma düştü yolum,.
Göğe kaldırılmış ellerin sahibini gördüm.
Utangaç gözlerimi gökten kaçırır bir halde olduğu bir andı!
Son vedanın son sözleriydi mevlanın bin dört yüz yıl,
Evet bin dört yüz yıl önce varlığını müjdeliyordu!
O bunları söylerken,damlada ki zerre olan ben,

Şu an ne düşünüyorum biliyor musun?
Kırk beş değil de bin yıl bile yaşasam,
Bininci yıl da bile öpmenin,
Neye benzediğini düşünürdüm!
Çünkü bu bir gizem..
Öpmeden yani özgür olmaktan bahsediyorum,

Bu gece misafirim bir yazardı,
Kadehi doldur..
Kaynar suyla doldur,
Bana kendimi iyi hissettirmeli,
Çok zaman oldu,
Bu birbiri ardına,

Aslında şair değilim!
Doktor da değilim,
Savaşmak için geldim,
Yaşayabilmek ve yaşatmak için,
Bir gün Habil'in yanında,
Bir gün Sıffin'de Ali'nin yanında,

Nasıl olduğunu biliyor musun?
Sadece planları parlamak üzerine,
Demokrasi-özgürlük-insan hakları aldatmacası,
Bizse sadece bölünmeyi bildik,
Hiç bir şey etkilemedi seni,
Baba senle neden konuşamıyoruz?

Öyle ki,sanki sen hep bensin,ben de sen.
Öyle ki sanki artık baskı yok, gece yok,
Eziyet ve ızdırap yok, aykırılık ve zıtlık yok.
Gasp yok, işkence yok,
Özgürlüğün işkence ve esareti yok.
Güneşin aldatması olmaksızın parmak uçlarım dasın,