Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Herkes yolunu bulmak için,
En değerli hediyesini kullanır,
Herkesin kendine ait yolu vardır,
İnancı olan kişi asla kaybolmaz,
Barış içinde olan kişi yolunu kaybetmez..

Allah ve velilerinin yoluna,
Hata ve sapmadan uzak olan yola,
Beni gerçekten seveceği yola,
İhtiyacım olan yola,
Cennete ulaştıracak yola,
Öldüğümde şehit sayılacağım yola,

Değirmenlerin gürültüsü,
Hayatım bir soluktan ibaret..!
Ve acı dolu aylara bölünmüş,
Ve çevremi saran neşeli şarkılar,
Ve canlı ışıklar yok olup gitti.
Ne mutlu bu zamanda hasat yapanlara,

Hastalandım..
Yediğim yemekten mi?
İçtiğim sudan mı?
Gördüğüm insan cesetlerinden mi?
Her yerde hatta gözlerde bile var olan,
Şiddetten dolayı mı bilmiyorum?

Yağmur yağıyor..
Gariplerin üzerine,
Sokak aralarında,
Rüyalara dalmışken,
Adımları titriyor,
Ve gözleri ıslak,

Neden sevgisiz yaşamaya çalışıyoruz?
Neden sevgiye bir fırsat vermiyoruz?
Neden duygularımıza güvenmiyoruz?
Neden konuşmayı beceremiyoruz?
Neden bir kere bile olsun denemiyoruz?

Bu yolculuktan kaldığım yerden dönüş var mı?
Yoksa bu hastalığa diz mi çökeceğim?
Alın yazı mı kime şikayet edebilirim ki?
Bana biraz merhamet etmen için yalvarıyorum,
Hayatımı bağışla! !
Hatalı olduğumu biliyorum,

Anamdan başka hırka örenim
Olmadı bu koca dünyada,
Derdi ki rahmetli anam;
Birine hediye vereceksen eğer,
En iyi hediyen hırkadır oğul!
O gitti kaldık böyle naylona,tekstile,

Öylece tüketmiştin ömrünün en güzel yıllarını,
Sonra sana doğru uzanan karanlık kahpe eller,
Gecenin zifiri karanlığında,
Hicrette ki ıssız hücrende neden tebessüm ediyorsun?
Anladım senin için yaşam sabahsa o gece.

Aynı yollardan geçiyoruz,
Çamuru üzerime attı insanlar,
Günahlarını boynuma doladı,
Ama yaradan öyle bir sabır verdi ki!
Her kula nasip olmaz,
Benim Rabbim her daim var!