Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Ağlamayı sever misin?
Neden bu kadar sessizsin!
Ne diye bilirim ki!
Bari fitre kadar öper misin?
Zekatın kadar yanımda kalır mısın?
Namaz kadar özler misin?

Yalanların ortasında bir dünya bu,
Masumiyetin yoksun/laştığı,
Gerçekliğin unutulduğu,
Bir karabasan sanki,
Hazmedemiyoruz olanları..
Yıkıntılar viraneler içinde,

Seni düşünmekten perişanım gece-gündüz,
Nefesine muhtacım gece-gündüz,
Gecenin karanlığına,gündüzün aydınlığına yeminle,
Bekliyorum gece-gündüz.
Vuslat gününü müjde verdiğin geceden beri,
Gece gündüzü sayıyorum gece-gündüz.

Senin sevgin,kalpten ah çekmektir,
Gönül kuşum sana doğru,
Gece yarısı kanat çırpmaktadır,
İlahi aşk çölünde,
Rabbim iyi bilir ki,
Aşkın ömrüme ömür katmakta,

Hayat varlığın devamı için çatışma değildir,
Çatışma varlığının müdafaası kişinin,
Kendisini koruması için meşru bir haktır.
Biz her halükarda barıştan yanayız!
Hakkı ve hakikati koruma amacıyla,
Yapılan müdafaa savaşı hariç..

Ne yapacağımı bilemedim ki.!
Annem yok!
Ablam gitti!
Tek başıma kaldım,
Şimdi elbisemi nasıl giyeceğim,
Söküğümü nasıl dikeceğim,

Haydi namaza çağrısıdır ezan,
Haydi kurtuluşa davetidir ezan,
Haydi en hayırlı amele ilanıdır ezan,
Sessizliği bozmaktır ezan,
İslamı tebliğdir beş vakit ezan,
En güzel insan sesidir ezan,

Hangi renktir ölüm,
Siyah mı?
Beyaz mı?
Yoksa tüm renklerin anası,
Hem siyah hem de beyaz mı?

Dünya Savaşı sırasında,
Birbirlerini topluca,
Öldüren beyazların,
Öldürdükleri insanları,
Yemediğini duyan!
Afrikalı kabile mensubu,

Ey Allah’ın ordusu! Saldır! diye seslenirken,
Aynı şekilde diğer tarafta Hz Hüseyin,
Tüm insanlık tarihini aksettiren bir sedayla,
Emir değil ama davet ederek:
Aranızda bana yardım edecek kimse var mı?
Siz insanlık,tercih yapmakla karşı karşıyasınızdır.