Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Canı cehenneme rahat uyuyanın.
Kapısını örtenin perdesini çekenin.
Yüreği yalnız kendiyle dolu olanın.
Duvarları ancak çarpınca görenin.
Canı cehenneme başkasının,
Yangınıyla evini ısıtıp yemeğini pişirenin.

Bugün bir kez daha kurulur mahkeme.
Divana durulur, saf saf,
Kesilir dünün boğazları.
Kırılmak istenir günün kalemleri,
Ümmetin maslahatı ve vahdeti!
Bütün bunlara rağmen, bugün Aşura.

Hiç uyunur mu bugün?
Bayram bugün!
Karartma sol yanındaki cevahiri,
Karartır mıyım hiç?
En sevdiklerimi saklıyorum orada,
Temiz umut dolu,

Bu kaderin bir oyunu,
Bir oyun olarak gör,
Kalbim hızla çarpıyor,
Dünyanın yüzlerce sorunlarıyla,
Baş başa bırakılıyoruz.
O yüzden yüreğinizi suçlamayın!

Benim gibilerin yaşadığı ortam tam tersine,
Dine inanmak büyük bir suçtur.
Bir öğretim üyesi,bir öğrenci,bir yazar,
Bir sanatçı,bir şair,bir filozof, bir sosyolog,
Ya da bir psikolog dini bir eğilime sahip olursa,
Bu durum, onun için sosyal, ilmi,

Bir insan olarak,
Bütün bunları yaşarken,
Neden değişmedim?
Cevabın nedir?
Ya gerçekten ciddi değilsin,
Çok yüzeysel hayat istiyorsun,

Hayat dengedir,
Aşk dengedir,
Erkek dengedir,
Kadın dengedir,
Çocuk dengedir,
Din dengedir,

Deli miydim?
Divane miydim?
Neydim hiç bilmiyorum!
Ama tek bildiğim şey,
Yüreğimin peşinden gidişim,
Tek bildiğim sana tüm kapıları açtığım,

Yere ve göklere tasarruf eden,
Af dileyip dua etmene izin vermiş,
Kabul etmeyi de üzerine almış.
Vermesi için istemeni,
Merhamet için de merhamet dilemeni emretmiştir.
Seninle arasına engel olacak bir kimseyi koy­madı.

Bak kalbim ne kadar da dertli,
Yetimin kalbi kırılmaz ki!
Bırak izin ver gideyim,
Annemin gözyaşları hatırına..