Neden olmasın?
Evet neden olmasın diye düşünen bir zavallıydı.
Düşüncelerinde mahpus olmuş, ihtimaller oyuncağı, sorgu bulmacası.
Sığınağı ise kurgu.
Hayaline gerçeğini o kadar yaklaştırıyordu ki, tek gerçeği hayal oluyordu.
Monolog:
(Kendim, kendime; kendimden kendime)
-Sen bende tenden öte tinsin,
-Ben sende bana ettiğinsin.
Diyalog:
Gönül harabesinde,
Han dolusu yalnızlık,
Süpürüyor sevginin gölgesini,
Oturuyor im'i düşmüş
Yüreğinin is'ine...
Sansürlüyor düşlediklerini,
İnsana hayret makamında
Mim mühürlü,
Suskusunda dilber...
Mimledin mi aşağıların aşağısı
İnsanlığımı.
Gönlün anahtar deliğinden bakan aşk,
Gördü,
Maymuncuklar birbirine sevgilerini sunuyor,
Dans ediyordu.
Açan yoktu,
Bir yüreğim kalmıştı ezelden bâkiye
Issız, ürkek ve çekingen
Ve de giz’lenmiştim bir yüreğin ardında
Seyrediyorken geceyi
Aşk diliyordum,
AŞKtan…
Hazan geliyordu,
Güdükleşen gün,
Mavisini boyuyordu kül rengiyle.
Eylül Nisandan emdiği katreleri serinletiyordu.
Cemreler düştüğü yerde tadilatına hazırlanıyordu.
Karihamız
Gökkuşağını merdiven eylemiş,
Gelecek zamanlı maval okurken,
An aşka aşeren rakkase...
Vakur tesellisi mazinin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!