Taş İskele Şiirleri - Şair Taş İskele

İnsan,
Kimi zaman bilfiil, çoğu zaman bilkuvve...

Hâlâ,
İlk çağda,
İlk çağında,
Fıtrat üzre Hale...

Gün ve kaderi coğrafyasında,

Çelik kurşuna sevdalıydı,
kurşun ateşe,
ateş suya…

*
Çelik kurşunun ölümüne hükmetti.

İki gözüm,
Can özüm,
Geniş zamanlı sevdiceğim,
Alıp başımı gideceğim..

Öyle mi,

-İki kapılı bir han'a nazire-

Hana,
Peydahlanır sancısı çekilmiş ağlayış.
Handa, handan umutlar
Hancı ömür.

Fındık kabuğuna sığar,
Han kapısından sığmaz dediler,
Bilmece sandı…

Oysa
Fındıktı aklı,

-Savaş kaçınılmaz, barış türkülerinde bile.-

Harici ilan edilmemiş aşkı ile,
Dâhili ilan ettiği savaşında bencillik…

Dışında değil ki düşman,

Hasıraltı edlmiş
Kof ceviz,
Dün kırılmıştı.
Korktu,
Çok korktu.

Çektim hüzünbâz,
Güne gebe gecenin perdesini
Uyudum.
O denli uyudum ki,
ataletim henüz üzerimde.
Düşe mi yattım, belirsiz

Geçmişi deşe deşe ulaştım ben sana,
Bıraktığım yerdeydin,
Bıraktığın haldeydim...
Anıları dört nala dehledim başımdan,
Şimdi ne haldeyim,
Nerelerdesin?