Taş İskele Şiirleri - Şair Taş İskele

Şairin GÖZDEsi,
Her şiirinin şah beyti "sen" ,
Ne de telaşlısın,
Göz göze değil,
Söz söze iken şair ile

Gözün yırtılmış perdesini dikiyordu kalp,
Göz gördü,
Kalbin çatlamış ar damarını...

Pinhan yanına kazma vurunca aşkın nazarı,
Gördü göz, kalbin içindeki toplu mezarı...

-Madem ki gözler kalbin aynası-

Selam olsun,
Gördüğüne,
Göresi gelen göze...

Sıyrıldın sokağın kalabalığından,
Sokak lambası altında,
Sönük ışığınla,
Başına buyruk, göçler yaşıyorsun...
Gidecek yerin hep var,
Etinle,

Bu sende gördüğüm karanlık değil,
Gördüğüm gözündeki karalık..
Gözü karalığın aydınlığım oldu ey yâr...

Haz vadisinde,
Nehirde uyuyan

Algoritmamın kılcal damarları,
umudun şah damarı ile bir olup,
dökülür her defasında
çaresizlik denizine...

Tüm öğretilerin Nirvanası kendimden kaçmaya çalıştıkça,

Dalmak
çalmak
ve dahi hırsızın elini kesmek.

Dalmak bizim için çalmaktı.
Sahi, neden çalar ki insan?

Güya,
Düşümde ben varmışım.
Ama inanmamışım.
Bir SEN beslemiş büyütmüşüm.
Beni yok'layıp, hep SENi yoklamışım.

Aklım sende kaldı onu almaya geldim dedi adam,
Kaç parça getirdin dedi kadın
Neyi diye sordu adam,
Kırılan gönlümü dedi kadın,
Adam kadının elinden öptü,
Görgüsüzce başına koydu.

Hiçlik ateşinden bâkiye,
İs'im kalsın geriye....