Bizi delirten kafa olsaydı,
Sözcükleri kuşanır mıydı yürek?
Sustuğunca anlatamazdın belki,
tek sözcükte oğul vermezdi uzak bakışın. Arafında içine düşmezdi kuyular.
Yokluğuna yazan gözlerin,
Kulakları ile gördü gönül,
Gözleri ile işitti akıl...
Gizlenmek kendini aşikâr kılmakmış dedi (mi) devekuşu (?).
Kulakları kör,
I.
Her dönüş büyütüyordu acıları.
Kalmalı mı,
Gitmeli mi diyordu defaten yanan infaz...
II.
-Türkü yürekli, sazıyla, sözüyle Aşık Veysel, ruhun şad olsun-
Gecenin kendini sabaha teslim ettiği vakittir. Bir türkü düşer yüreğe. Sonra türküleri düşürür, yürek kendine. Yanar içinde, içinde yanan sevda ateşi ile. Dert midir, derman mı, açmazda girdabına düşer yürek. Kimseyi yakmadan, içinde türküler yakılır. Her türkü insan der, kendi hikâyesine anlatıcı olur. Divanı reddeder, yüreğin sedirine bağdaş kurar. Kış olur yaz. Bahara umutlar duman duman tüter, sancılı yüreklerde. Bir doğum muştusu olmaz belki. On ikilik ölçüsünden habersiz, ölçüsüz bir hüzün düşer yüreğe. Esin kulağına fısıldar iç denizindeki gemiye efil efil.
Gamdır yükün.
Gamdır yükün.
Gamdır yükün.
Sevi'nin sâye'sinde,
yüreğinin avazı telli turna...
Kimi zaman bilfiil,
çoğu zaman bilkuvve...
Yazmayı okumadan önce öğreten aşk,
Dön, oku dedi
*
Kırmızı mürekkep ile mavi mürekkebi hokka da karıştırdı adam.
Fatih Eğitim Fakültesinde yarım bıraktığı öğrenciliğinden Nazan Hoca'yı (Bekiroğlu) gecesine davet etti mor mürekkep ile.
-Eski sevgilimin yeni sevgilisinin, sevgisi-
Sekiz ağustosun doğum günüm olmasındandın mı düştü bu cümle aklına can?
Otur geceme, mehtabım ol.
Seni ben konuşturacağım bu gece, doğum günün kutlu olsun.
Bu ses ne,
Nereden,
Hangi zamandan geliyor?
Bir kadın belemiş hatıralarını, hasretine ninniler söylüyor,
Bir adam huzur(!) evinde ölüm sonrası huzuruna ağıtlar yakıyor.
Maddi kötümserliğimin tedirgin ettiği ruhumla
Çağrına kulak verdim ey gece...
Kaç sabah uyumadığımı sorarsın,
Vardiya bittiğinde bekler beni ebedî uyku.
Şaşkındır manevi huzur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!