Kaç kere hatırlatır ki hayat,
Pamuk ipliğinin bu denli tehditkâr,
Acının su denli renksiz olduğunu...
Toprak misali,
El ele,
Dizeler yinelense içimizde.
Oğul verse her defasında yokluğumuz.
Heceler arası boşluk eser olsa,
esse içimizdeki düşler.
İmgeler süzülse,
yükselse,
Ve o günden sonra,
Kimse Küçük Kara Balıktan haber alamaz.
*
İnsanın yeşiline uzandı çocuk,
Gökyüzünün mavisinde birikmiş bulutlarında Tanrı aradı,
Karardı içi,
Gölgede terleyen,
Güneşte titreyen Demophonos yüreğimde,
Demo'su tam sürümüne emare hayat.
Kimi perhizinde,
Kimi zevki sefasında...
Derler ki,
Kendi aklıyla düşünmek yürek ister.
Harlanmış ateş,
Demir tavlanmış bir kere...
Ters yüz edilmiş sadeliğin bohçasındaki
birikmiş gölgeler,
karaltısını kaldırıyor
demlenmiş serde,
cemlenmiş yüreklerin..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!