-Suç şahsi olsa da müşterek failleri mümkün -
Ruhu azizdi kadın/ın,
Hükmü neydi ki sevdasına kadı/nın,
Önünde kara bir leke adının,
Hiç yüksünmediği koşulsuz sevgi,
Tenden öte nârım ben dedi aşk,
Nar taneleri dağılası içinizde...
...
Aşk’ın çağrılısı iki sevgilinin,
Yüreklerine ateş düşürdü aşk.
Gece vefalıdır, günü soyunduğu yerde giyinir.
Gecenin kendini sabaha teslim ettiği vakittir.
Bir türkü düşer yüreğe.
Sonra türküleri düşürür yürek kendine.
Yanar içinde, içinde yanan sevda ateşi ile.
Sırlıdır aşk aynası. Âşık bakar, maşukunu görür. Yansırlar gönül suyunda. Şavkı olur içlerindeki ışıltı. Bütünleşirler. Aşarlar kendilerini. Aşsalar da yolun yönü kendilerinedir, bilmezler.
Aşkın sırlı aynası ya nadide bir parça ya da bir paçavra ile olur paramparça.
Sırra kadem basan ne bilinmez. Gayb sükûtiliğine gerisin geri döner. Vuslat sağırlaşır. Gölge oyununda ekser olur eskar. Yüreğin fon müziğinde Nekrofili dansında yeni bir oyun. Tecrübe sabitler aramanın abesliğini. Oyun dışı kalmışlığın hüznü ile dirim adına başlar yine de arayışlar.
...Belkili tüm içkin acılar, ilkel benlikteki erinç haline.
Geçirgendi nadasa bırakılmış toprağı mağara adamının. Dışında ince bir canlı tabaka, içinden beslenirdi. Anızlar yaktılar üzerinde şatafat düşkünü hemcinsleri. Küle döndü, kile döndü. Geçirgenliğini terk etti ilk, kabuk bağladı içkin acısı. Tüm serpilmiş tohumlar çürüdü bir bir...bir kaç ayrık otuydu, içinde beslediği.
Tözü dumana karışmış değildi. Tozunu tözü sananlara rağmen, kök salmıştı içine ayrık otlarıyla.
“Her doğru, her yerde söylenmez.” sözü,
Gerektiği yerde ve zamanda içimizdeki doğruyu söylemekten korkuttu hepimizi.
Düpedüz korkuyoruz doğru söylemekten işte.
Nasıl korkmayalım ki?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!