Bilmiyorum.
Özlemeyecek kadar kalpsiz misin?
Ve hatırlamayacak kadar zalim…
Bak unutmanı katmıyorum bile!
Sahi ölçüsü ne merhametin.
Gerçekte kaç desibel hissizliğin.
Mutluluğu düşünüyorum.
İmkansızlıkların reçetesini.
Elimde aciz olduğum bir yaşamak
Ve görmezden geldiğim gerçekler.
Öyle bir cenderedeyim,
Anlamsızlığımda boğuluyorum.
İzin verdiğin kadarım.
Korkuyorum sevmeye bazen seni.
Bazen de unutuyorum kendimi.
Bakışlarınla işlenmiş yalnızlığım.
Nefes alabilir miyim sensiz?
Kimbilir! Muhtemelen! Belki!
İçimde nedensiz ağlamak var,
Melankoliğim bu sabah.
Bilinçaltımda bunca zaman biriken acılar,
Dolduysa demek.
Bazılarında hayat kaybetmeye yarar,
Gördüğüm birse çektiğim bin ah!
Bende bilirim acıyı.
Yaşadığım zamanlardan damıttığım zehr-i alem
Kokladığım ayazı gecelerin.
Bilirim ben de yalnızlığı,
Sevilmemeleri,
Görmezden gelinmeleri,
Yıllar oldu, bugün yokluğun sırdaşım.
Sorsalar bana, hala gittiğin yaştayım.
Kendi gerçekliğimde en güzel yalanım.
Hala o yalanı istiyorum ve bekliyorum.
Güvenmemeyi öğretti tüm imtihanlarım.
Nasıl desem; yaşamaktan betersin,
Ama bazen!
Diz çöktüren güzelliğin,
İçinde kaybolunan gözlerin,
Karşı koyulması imkansız öyle bir afetsin,
Bu kadar yok olmak,
Bu saatten sonra nasıl kapanır yaralarım?
Ne çare! Kimsem yok silsin gözyaşlarım.
Onca varlığım harcamışım sen mutlu olasın.
Ben sevdim çünkü! Sen anlayamazsın.
Her gülüşün ardından bin umut sakladım.
Deryanın koynunda bir kayıp sandal,
Yorgun, muhtaç ve dibine kadar çaresiz.
Bazen bir rüzgar saçları yalayan hayal mayal,
Bir vakit bulursun kıyıda beni bensiz.
TmR 03.04.2017
Sene 71,
Kendimi bilmezden çıktığım yolda
Mesut kasabanın mesut çocukluğu yalanlarıyla
Soğumaya başladım dünyadan.
Bütün biriktirdiğim hatıraları
Biriktirdiğim yerde bıraktım yine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!