Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

Beni buraya bir kelebek yağmuru eşliğinde
Ve su sesleri ve gövermiş ekinler eşliğinde
Kalbimi anne rikkati ve aklımı uzay boşluğuyla doldurarak getiren Rabb

Adınla başladığım ilk gecenin hatırası
Zerdali çiçekleri kiraz sıcağı ve düşten ibaret

Adının adıma düştüğü yerden
Adınla başlıyorum

Her yangının sönüşünden kalan kül
Beni uzat varlığın hararetine
Bu yol yorgunluğu bu kristal gece

Ey geceden yüzüme
Esrik anlamlar sakin düşler
Kalp kırıklıkları düşüren

Adınla başlıyorum

Sinek kanadından yollar üstünden
Gelincikler ve ekin yeşilleri arasından
Rüzgarın yüzüme sunduğu hazla ve hızla
Kuyudan çıkıp Mısır'a varırcasına

Vardım

Öleyim bu hüzünden
Güz zamanı az ses
Gezip dünyayı
Konup eve
Öleyim bu hüzünden

Kuşların gecelere sığmadığı
Yalnızlığın Allah'a
Korkunun çocuk kalplere
Ait olduğu büyücek kentlerden

Sıcak değilse de sarı

Önümde uzanan karanlık göğe
Hızla ve iştahla koşup
Yağmura direnip ışığı yok sayıp geldim
Adımın adınla verildiği bu şehre
Ve yine

Bir Gülümüz solsa da karlar altında
Bir gülümüz daha açar karda boranda
Her dem yeni doğarız bizden kim usanası
Allah’ın izni ile BİR GÜN MUTLAKA..

Her oluşta bir hikmet her menzilde bir nefes

Üstümüze geceden salınan anlam
Yeryüzüne bir bakışlık bir tören
İçimizde kurtlanan demir dağlar erise
Yok bu hüzne bir tefsir
Yok anlamın anlamı

Bismillah deyip yola,revan olduk Biz Varız
Mazluma çaresize. derman olduk Biz Varız

Hâkkın lûtfettiğini kullarına dağıtıp
Damlaydık en nihayet Umman olduk Biz Varız