Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

                  
Nasıl başlar bir şair şiirine, biraz anlatsana
En iyi üstatlar şöyle başlar mesela; "Eşhedü en la"
Salat-û selam olsun o zaman bu satırlar O'na
O'nun sözü "ölmeden önce ölün" değil miydi...

Gövdeme saplanan ok senin
Ben ölmedim sen zaten ölmezsin
İçimde debelenen hasret de senin
Ben özledim sen özlemezsin

Buraya bir cümle bırakıyorum

susup
bir hitabetin bitmesini beklemek gibi
insanlar yüzüyorlar haykırmanın derisini..

inceden kesiyorum zamanın etlerini
tuz bassam acır ömrü saat kadranlarının

ayda gitti ayda gitti
yılda geldi ayda gitti
karanlıktır bu dem tutan
ah! geceden ay da gitti

Gece gümüş dünya yavaş

(2 den 1 çıksa 1..bu hendese pek malum
1 den 1 çıktığında kalan BİRdir sorduğum)

zAmaNa*

her ilmekte ruhumu dokumaktasın

Geçtik gri marşlarla sapsarı ovalardan
Bereketsizlik sardı göğünü İstanbul'un
Sorduk sarı çiçeğe biraz paran var mıdır
Dedi ki derviş baba esrar aldım bakkaldan

Üç vakitte üç kurşun üç yaralı kuş idik

aynalara kor kestiğimden beri
rüyalarım annemin karnına yakın

ardıma
bin gülüş serdim
aklıma

Al devir bu devrim burada fazla
Sözümü yadsıma kalbim senindir
Gel egzoz çekelim kömür yiyelim
Senden beni atma kalbim senindir

Akşamdan kırk geyik kırk da kuş kaldı

1 venegıs


şuramda çakılı bir istanbul varsa
uçakların izbe izbe uçmasındandır

göğsüme bir avuç su boşaltıyorum ve
buradan başlıyor hazin hikayesi Meryem'in

altın çağ zümrüt nesil yalanlarından geçip
geçip ıslak köpek kokulu tarlabaşını
uzayıp duran