Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

Saçlarımda sapsarı
Zehirli bir sonbahar
Binicisiz dizginsiz
Gemsiz koşuyor
İçimde atlar
Kadir mi Arefe mi?

Yeryüzü bir yol bulup çıkmalı
Ağzımın en nezih kıvrımından
Çatlamış bir dünya silueti
Boşalmalı dudağımın kenarından

Ben aşağıdaki her yere

Dev adımlarla yürüyor hüzün
Uygun adımlarla
Ruhun sakin zarafetini bozarak
Kovulmuş bir lanete
Boşaltarak aklın sızılarını

Beynimin tabanında küçükçe ayakların
Bozuyor fikrimi kırk yerinden üstelik
Bir kabalık bir aymazlık bir suntur
Sen buralardan geçip giderken

Sakladığım bir şey var..vapur değil

Soyulmuş..

Mezar soyucular kadar
Dürüst olmalı en azından
Mezar kazıcılar da
Leşten kazanmanın bilincine varmalı

Bende, seni pişman etmeyecek
Herhangi bir şey yok
Sen güneşlerle taranıyor
Ruhunu kızgın ateşlerde
Arıtıyorsun
Ben gecenin maviliğini

Denizin dehşetinden korkmak zamanı
Yüzünü yazlık salgılardan aşırıp
Rengini sele veren şu kudurgan
Denizin
Dehşetinden
Korkmak

İkliminde bir ömür
Yanıp tükenmek kolay
Sen beni var etmeden
Beni vasıl etmeden
Ruhumu öteye aç
Derdimi ziyan eyle

Su çağıltıda,
Gönül melalde...
Kimbilir hangi diyarda
Kaç derece ateşle
Kaç çocuk ölür.
Bilinir bazı yerlerde

Günlerin getirdiği usul usul ölümdür
Bu yeryüzü giderek yaşanılmazdır her an
Muhâldir kavuşmalar fasıl fasıl bölümdür
Heves terhis olmuştur dal kırık bahçe talan

Yağmurlar da yağmasa içimizi yumaya