Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

İnsan ve Cin'e hitap,
İlaçtır kula kitap,
Kainatın nüvesi,
Akıllar düşer bitap.

Mutlu olur tanıyan,

İnsanın insan olmaktan başka
Yoktur elbet payesi
Bazen insan diye görünür
Şeytanın avanesi,
En üstün denen de insan
En alçak şeklen insan,

İnsaniyim yaratana kul oldum,
Hakikatin çizgisinde, yol oldum,
Kimisine sağ, kimine sol oldum,
Ben bir aciz insaniyim, dinlerim.

Kendimi bilmekle geçer günlerim,

Hayatın kuralarını Allah belirler,
Dinsizler hangi kuralı nasıl benimser,
Kural koyucu evrensel olmazsa eğer,
Kişiler nefsini tanrı ilan eder.

İLLA BARIŞ İLLA BARIŞ

Ancak bütün müminler kardeştir,(İNNEMEL MÜMİNUNE İHVETÜN)
Kardeşlerin arasını bulun. (FE ESLİHU BEYNE EHEVEYKÜM,)
Tefrikaya yol açan kalleştir,
O halde barışı hakim kılın.

İnsanı insan kılan, taşıdığı manadır,
İnsanım diyen insan, yalnız Haktan yanadır,
Tespih tanesi gibi, imamesi Peygamber,
Allahın buyrukları hem sana hem banadır.

Sevgilim desem belki incinir,
Seviyor musun diye sormadım,
Sevdiğim kadın gerçek incidir,
Sözle aşkımı boşa yormadım.

Fıtratından sapanlar, yalanla başlar işe,
Şeytandan destek ister, başvurduğu gidişe,
Dünyalığa odaklı attığı her bir adım,
O hayırsız insanlar, inanmaz dirilişe,

İnsana verilmiş tefekkür etmek

Nasıl neden deyip elbet düşünmek

Sonuca gidecek hedefi seçmek

Falcıya gitme ne bilsin gaybı,
Falcıya gitmek insanın aybı.