Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Rüzgar nasıl sürükler sararan yaprakları,
Hafiften yağdı yağmur ıslattı toprakları,

Güneşle aramıza girmiş kapkara bulut,
Güneş ışık vermez, kesilmiş umut,

Ağaçlarda yeşerir,bulunur elbet yaprak
Yaprağın akibeti, bir gün olmaktır toprak
Bu döngü devam eder,bir gider bini gelir
Asla münkün değildir,yaşamdan geri durmak

Her kimi gönderirsen, itaat edeceğiz,
Senin elçin diyerek, gönülden seveceğiz,
Onlar için Hak yolun, nurları diyeceğiz,
LA NÜFERRİKÜ BEYNE EHADİN MİN RÜSULİHİ.

Şeytanı uzak tuttun, gelen tüm elçilerden,

Acılar bende arşiv, yuva kurmuş bedene,
Zimmetlenmiş ayrılmaz, istiyorsan bir dene,
Şimdi ben ne diyeyim, terk edip de gidene,


Acımana gerek yok, acılar otağıyım,

Güneşin ışığı kaybolduğunda,
Yıldızlar çarpışıp dağıldığında,
Gözler yuvasından fırladığında,

Düşünmeye fırsat bulacak mısın,
Yaptığından pişman olacak mısın.

Şarkılar kanatıyor, İçimdeki yarayı,
Çare yarin dilinde, Bana sunmaz çareyi,
Mefaseler bahane, sevgi kapar arayı,

Ruha mesafe olmaz,Sevebilmişse eğer,
Yıllanmış şarap gibi,Yürekte bulur değer,

Sünnettir elbet meşveret,
Diktatörlüğü eyle ret,
Halkın derdi olmalı dert,

Adaletle halkı yönet,
İstiyorsan eğer cennet,

Ben aciz bir kıtmirim,
Sahibimi ararım,
Benim kendime bile,
Bilirim yok yararım,

İnsan öğrenmek istemez, bilmediğiyle yetinir,
Kurtulurum zannederek, sorumluluktan kaçınır,
Gerçeklerle yüzleşince, ah vah ederek tepinir.
Perişan olmuş bir halde, onun haline acınır.

Gözyaşları akmadan ağlayanlar, yüreklerine kan akıtırlar,
Yürekleri kanayan insanlar, gülerken acı tebessüm bırakırlar.