Sinan Karakaş Şiirleri - Şair Sinan Karakaş

Ruhum dara çekildi,
Vücut yere ekildi,
Toprağımın üstüne,
Uzun bir taş dikildi.

Ezel ebed sensin Allah,
Abdestimdir bana silah,
Her yerde hazır nazırsın,
Senin için yoktur cenah.

Nurun tek kaynağı Allah,

Yalnız ölümün yoktur,her derde vardır ilaç,
İlaç ise maksadın, Vahyi ilahiyi aç.
Karanlıkta kalana, yalnızca odur sirac,
Onun ile doymakta, hangi ruh kalmışsa aç.

Varlığım varlığına, bilsen nasıl muhtaçtır,
Aşina oldum sana, sevgin bana ilaçtır,
Nefesini duymazsam, bil ki ben boğulurum,
Karanlıkta kalamam, yüzün bana siraçtır.

Allahın olmadığı, yürek ne işe yarar,
Fıtratına birebir, tabidir bakın davar,
Yaşadığı her bir an, karı olmayan zarar,
Varlığından bihaber, yaşayan insan mısın.

Seslenirsen sesini,
Duyarım nefesini,
Ben yanlız senden aldım,
Okuyorum dersimi,

Gözleri sürme yarim,

Biz beyinsiz değiliz ki, bize beyin atadınız,
Beynimizi mahkum edip, kazayı reva gördünüz,
Dileğimiz hakkımızdır, yoktur başka isteğimiz,
Fırat gibi çağlıyorken, suyumuzu kuruttunuz,

Yarın yeni bir gündür, bu gün yaptığına bak,
Sakın deme dün dündür, en azından bir mum yak,
Üzerine düşeni yap, suya sabuna dokun,
Bildiğine usta ol, bilmediğine çırak,
Yanlışta ısrar etme, yanlışta vardır tuzak,

Yaramın tabibi sen, senden uzak kalamam,
Yarama bir el sürsen, başka derman aramam,
Senden gayrı uzakta, bağlasalar duramam.
Dostuma dost demişim, düşmanım yoktur benim,
Dostuma feda olsun, taşıdığım bedenim.

Yeni baştan hayata, merhaba diyeceğim,
Düşmanım dahi olsa, yeniden seveceğim,
Günahlardan arınıp, tövbeler edeceğim,

Şu gök kubbe altında, hoş sada yankılansın,
Her kim anarsa beni, özlem duyarak ansın.